Dziennik Pieniacza

Na kolacji w Nowym Jorku dłuższa dyskusja na temat zapowiedzianych przez Obamę uregulowań dotyczących finansów. Mimo, że jestem liberałem , w tym przypadku się z nim zgadzam. Wielkie instytucje finansowe (ale dotyczy to także korporacji) pozbawione są w praktyce skutecznej kontroli właścicielskiej.  Oddane zostały praktycznie swoim zarządom we władanie, a rozproszony akcjonariat nie spełnia roli właściciela.

Jedyny mój problem tkwi w tym, że państwo tego właściciela nie zastąpi. A niektóre regulacje wręcz go usuwają w cień. To świetnie widać na przykładzie Polski. Wiele jest spółek publicznych z dominującym właścicielem. Zgodnie z prawem, jeśli mamy 60% spółki albo 1% w zasadzie mamy te same prawa. To nie jest normalne.

Co to za gospodarka prywatna, kiedy największymi pieniędzmi obracają fundusze emerytalne (największe w Stanach mają po kilkaset miliardów do wydania) i fundusze rządowe: państw z Zatoki, ale także np. Rosji, Angoli, Libii itp. O alokacji tych środków decydują politycznie nominowani, źle opłacani, zupełnie nie przygotowani do tej roli analitycy.

Olbrzymia ilość środków do alokowania wymusza na świecie finansów dwie konsekwencje. Po pierwsze, trzeba sięgać po coraz bardziej wyrafinowane (czytaj: sztuczne, naciągane) instrumenty. A po drugie, trzeba ciągle palić w tym piecu tzn. trzeba zapewnić sobie dopływ nowych środków. Decydentów funduszy kusi się więc na wiele sposobów, w tym udzielając im tzw. finders’ fee. 2% od miliarda ulokowanego w instrument – kto na dłuższą metę się temu oprze?

W polskich warunkach irytuje, że właśnie w tym momencie zezwala się na krótka sprzedaż. Co w tym złego – pyta mnie menedżer z hedge fund. Oni oczywiście z tego żyją, ale nawet ten menedżer rozumie, że na tak małej giełdzie jak warszawska i przy takich standardach, jakie u nas obowiązują – bardzo łatwo jest przeciekiem, fałszywką zmanipulować kursem. Dlaczego cały świat to ogranicza, a u nas akurat teraz się to wprowadza??

I dlaczego – będę powtarzał jak „Kartaginę trzeba zburzyć” – KNF nie zainteresuje się funduszami private equity, które w oczywisty sposób prowadzą działalność w Polsce, korzystają z  polskiej giełdy i buszują w polskiej gospodarce – udając obce podmioty, nie podlegające naszej regulacji i naszym podatkom?

Tu na szczęście potrzebna jest regulacja unijna, a nie krajowa. To dobrze. Bo po pierwsze tego rynku w Polsce prawie nikt nie rozumie, działają potężne lobby, a na dodatek – można przenosić się z kraju do kraju w ramach Unii.

Stałem wczoraj w długiej, upokarzającej kolejce na granicy amerykańskiej. I po raz kolejny refleksja – jak my tu przyjeżdżamy, traktują nas jak przestępców. Jak chcemy inwestować – musimy przejść długą procedurę dopuszczeń. A w Polsce? Wystarczy dumnie powiedzieć: „jesteśmy amerykańskim funduszem inwestycyjnym” a pies z kulawą nogą nie sprawdzi, na czym polega ta amerykańskość, poza nazwą? A na granicy wpuszczą posiadacza amerykańskiego paszportu w kolejce unijnej, oczywiście bez wizy, bez odcisków palców, bez pytań np. a udział w zbrodniach wojennych lub narkotyki.

Nie wiem, co bardziej mnie denerwuje? Nasza jednostronna uprzejmość wobec obywateli USA, czy hucpa kolegów z E. którzy w biały dzień kpią sobie z branży i z państwa.

W samolocie do Nowego Jorku, dużo czasu na czytanie gazet. Ziemkiewicz którego lubię wpisuje się w tę nieznośną poetykę. Według niego polityka to wybór kto jest lepszym patriotą. Co za absurd!

Według takiego sposobu myślenia nie był dobrym Polakiem Kopernik. Bo pisał po łacinie i mówił po niemiecku. Chopin zamiast ginąć na barykadach powstańczych, sypiał z laskami w Paryżu. Piłsudzki zamiast domagać się werbalnie wolności, kooperował z okupantami. A kiedy niepodległość już wywalczył, to nie zginał pięknie walcząc z bolszewikami, tylko najpierw ich pobił a potem, o zgrozo!, podpisał z nimi traktat pokojowy.

Kaczyński jest lepszym patriotą niż papież (nie wyjechał z Polski), niż Skubiszewski (na nim cieniem kładzie się fakt, że mówił kilkoma językami – prawdziwy patriota mówi tylko po polsku!).

Jak mierzyć patriotyzm? Tylko jednym – dobry patriota to ten, co mówi o patriotyzmie. Polityk mówi: :”kocham Polskę!”. A może jednak jakiś konkret, na przykład stosunek do reprywatyzacji? To hańba mówić o rzeczach przyziemnych, kiedy Polska, Polskość, Polacy… Jakie ustawy będzie Pan wetował? Wszystkie, które są niezgodne  z interesem Polski! A jaki jest interes Polski? Aby była Polską.

Można sobie pogadać.

Aha, zapomniałbym. Dobrym patriotą jest także ten, kto odmawia patriotyzmu innym. Tusk? Czy Kaszub może być dobrym Polakiem? Mazowiecki? Jego polskość jest udokumentowana jedynie od 15 wieku. A co przedtem? Komorowski? Hrabia, a więc  oderwany do Narodu. Olechowski? Pracował  dla obcych korporacji. Nikt nie jest wystarczająco dobrym Polakiem.

Każdy, kto chce zdobyć mój głos w wyborach odwołując się do swojego patriotyzmu ( a nie poglądów i dokonań) jest dla mnie hipokrytą.

I generalnie – czy można być dobrym patriota jeśli się nic dla tego kraju nie zrobiło? Bo czy jest zrobieniem czegoś życie na koszt podatnika? Czy lepszym patriota jest polityk czy przedsiębiorca tworzący na własne ryzyko miejsca pracy? Urzędnik państwowy hamujący naszą inicjatywę czy naukowiec, który decyduje się prowadzić swoje badania na zachodnim uniwersytecie? Osoba tak wątpliwa moralnie, jak Polański czy aktor grający Piłsudzkiego? Nota bene przez swoją śmierć aktor ten zasłużył na krzyż komandorski orderu odrodzenia Polski. Ciekawe, na jaki order zasłuży odtwórca roli papieża? Trudno o lepszą ilustrację iluzji całego tego światka!

Czytam na ulotce Dominium Pizza że to polska firma, wyłącznie z polskim kapitałem. Nie można pisać, że produkt nie ma konserwantów, ale można napisać, że nie ma nie-polskiego kapitału.  Ciekawe, który bank udzielił im kredytu obrotowego? Chyba SKOKI…

Jak rozumiem, receptura na pizze też jest polska. I jakość obsługi też. Z. prosi, abym zamówił i sam odebrał pizzę z restauracji Dominium w Grodzisku Mazowieckim. Nie można się tam dodzwonić, więc jadę. Pani odbierająca zamówienie oburzona, że skarżę się na brak możliwości dodzwonienia się. Sama odbieram zamówienia! – to ma być wyjaśnienie. Spędzam tam 40 minut i w tym czasie musi przyjąć zamówienie od dwóch osób – obydwie wysłane przez żony, bo nie dało się dodzwonić. No, ale polski kapitał!

Nazwa zerżnięta ze światowego giganta Dominos Pizza, receptura włoska, pieniądze z włoskiego, irlandzkiego lub niemieckiego banku – ale firma jest POLSKA.  Ciekawe, czy kiedyś zaczną sprawdzać polskość swoich klientów?

Na wszelki wypadek dzwonię do Tele Pizzy (tam jakoś odbierają telefony).