Dziennik Pieniacza

Jakaś seria okrągłych urodzin… przyjaciele Z. kończą 40 lat, a moje środowisko zalicza pierwsze huczne 60-tki. W sobotę urodziny K., razem ze swoją żoną klasyczny przykład „pięknych czterdziestoletnich”. Przy mojej dyslekcji wzrokowej, dopiero po wyjściu dowiaduję się od Z.  oczywiście znanych nazwisk nie rozpoznanych przeze mnie osób. Może to dyslekcja, może efekt dobrej whisky, a może jak za dużo się gada o polityce, to mi się wzrok psuje.

„Dobry wieczór, panie sztygarze!”

„Co wy mi tu mówicie dobry wieczór, jak jeszcze nie ma południa?!”

„A bo jak was, sztygarze, widzę to mi krew oczy zalewa”.

Pogłębia się przepaść, efekt szaleństwa życia publicznego ostatnich lat. Nawet po zmianie systemu 20 lat temu można się było spotkać na wódce i normalnie ze sobą rozmawiać w gronie osób, które wybrały inną drogę życiową. Teraz podział na pro-PIS i pro-PO jest tak silny, że nawet na urodzinach ludzie rzucają się na siebie z oskarżeniami.  Nie tylko oskarża się – lub zapamiętale broni – polityków, ale formułuje się obraźliwie zarzuty wobec „wyznawców”. Jedni dziennikarze oskarżają innych, że za mało agresywnie dokonuje się wiwisekcji  na wizji i w radio zapraszanych polityków. To dowód na „zaprzaństwo”, na „sprzedanie się”, na brak zrozumienia misji.

Przerażają emocje, jakie się przy tym wyzwalają. Ten podział na pół dotyka już nie tylko miasta i wsi, wschodu i zachodu, wykształconych i nie – ale przechodzi przez grona kolegów, przyjaciół, rodziny… Jak się spokojnie przyjrzeć czym różni się program tych wszystkich partii – to nie widać różnicy. Trzeba naprawdę mikroskopu, aby te różnice wyłapać. Ale różni się retoryka – z jednej strony zawiść, pretensje, zarzuty. Z drugiej strony zakłamana otwartość i  mruganie okiem usprawiedliwiające zaniechanie. Słowa są ważniejsze od czynów.  Ta prawda się sprawdza zarówno wśród bezrobotnych pracowników rolnych jak i wśród kwiatu polskiego dziennikarstwa.

W niedzielę, choć wiem że nie powinienem, czytam komentarze internautów przy jakiś mało istotnych informacjach z kraju. Zadziwiająco dużo osób pisze o tym, że Warszawa jest dzisiaj światowym centrum walki wywiadów. Że Prus i Rus zawzięcie dba o swoje interesy i że polskie władze działają w imieniu tych obcych interesów.

Zadziwia megalomania, świat który patrzy na Chiny, na islam, na Amerykę Południową – za mało, a nie za dużo poświęca nam czasu. Ale naszym ekspertom wydaje się, że wszyscy tylko dybią na to, co ukradliśmy Żydom, Niemcom i swoim własnym elitom. Takie  widzenie świata trudno zaakceptować, ale można do niego przywyknąć. Jedne świry idą mordować, inne piszą w Internecie…

Rozmawiam z PT. Jego praca polega na pisaniu dla władz raportów o zagrożeniach dla Polski. Słucham z rosnącym zniecierpliwieniem o walce wywiadów, o sile agentury która ma w Polsce wpływ na wszystko. Najlepsze na świecie służby rosyjskie, Niemcy od zawsze podporządkowane takiej samej doktrynie.

Jak to się stało, że przy takiej sile służb upadł Związek Radziecki, Niemcy przegrały wojnę, Wielka Brytania straciła swoje imperium?

Opowiadam o tym na brydżu. Moi sąsiedzi uważają, że takie raporty powinny nie tylko powstawać, ale także służyć w pracy resortów gospodarki, finansów czy dyplomacji. Całkowicie się z tym nie zgadzam, ale cóż moje zdanie znaczy? Ja jestem groszorobem i do tego pieniaczem, więc się nie znam.

Na władzę oddziaływuje  wystarczająco dużo zagrożeń.  Zarażanie ich spiskową teorią świata; zniechęcanie do jakiejkolwiek współpracy z kimkolwiek  bo ma inne niż Polska interesy – to przykładanie ręki do paranoi polityków.

Może jestem groszorobem i pieniaczem, ale widziałem to z bliska. To przekonywanie premiera, że każdy krok trzeba uzgodnić z wywiadem – bo tylko tam są umysły gotowe objąć zagrożenia tego świata. To sugerowanie, że polskie firmy gazowe, kopalnie węgla, lotniska, firmy zbrojeniowe – listę można ciągnąć w nieskończoność – muszą zostać w polskich, państwowych rękach, najlepiej zarządzane przez służby.

Widziałem także, jak na poważnie mówi się władzy, że to powszechna praktyka na Zachodzie. Że jak Coca-Cola chce otworzyć fabrykę w Polsce, to musi się najpierw zapytać prezydenta USA o zgodę. Taki Krauze wchodząc do Kazachstanu o zgodę się prezydenta nie zapytał, to trzeba było pokazać mu gdzie jego miejsce.

Pamiętam min. Milczanowskiego, jak na posiedzeniu rządu miał pretensje do ministra Lewandowskiego, że prywatyzując firmy przygotowuje dla potencjalnych kupców prospekty, w których znajdują się tak strategiczne informacje jak adres fabryki, czym się zajmuje, jaką ma wielkość obrotów i marżę zysku.

„To jest informacja dla wywiadów gospodarczych” – grzmiał – „jest oczywiste, że każdy potencjalny inwestor po otrzymaniu takiej informacji pisze od razu raport dla swoich służb i jest to wykorzystywane przeciwko Polsce!”.

„Skąd panu to przychodzi na myśl?” – z bezgranicznym zdumieniem pytał Lewandowski.

„Jak to skąd? Czytam na ten temat raporty naszych służb, oni wiedzą to najlepiej!”.

Wszyscy wszędzie węszą służby… Ja cyniczny facet jestem i mam takie wewnętrzne przekonanie, że to szukanie służb jest częścią planu tych służb właśnie!  I głupoty gadane przez Kaczora, i niechęć do reform Tuska, i odwrót od prywatyzacji, i skłócanie nas z potencjalnymi sojusznikami – to wszystko może się układać w całość.

Epidemia się rozszerza, padło i na mnie…

Nasz korespondent z Waszyngtonu donosi, że jest wreszcie szansa na zniesienie dla Polaków wiz do USA. Kilka dni temu prosiłem w tym miejscu, aby mnie nie denerwować tym tematem… Co mnie tym razem denerwuje? Otóż amerykańscy urzędnicy konsularni odmówili w tym roku wiz tylko 9.8% starającym się Polakom. Czyli była decyzja, że ma być mniej niż 10%, to jest mniej! Hurra! Ale zaraz, zaraz… jak już mamy mniej niż 10%, to okazuje się, że to nie wystarczy. USA nie wie, ile osób wyjeżdża z ich kraju i czy przypadkiem nie przedłużają swojego pobytu. Jest wojna z terroryzmem, Amerykanie podsłuchują cały świat rozmawiający telefonami, czatujący w Internecie, nawet jak na pustyni spotkają się dwaj Beduini – gdzieś w powietrzu krąży dron z mikrofonem kierunkowym. Ale biedacy nie są w stanie sprawdzić, kto przekracza ich granicę… A więc nie obowiązuje już granica 10% odmów, teraz jest 3%. Gdyby nasi politycy mieli jaja, to przywróciliby – po 20 latach czekania – wizy dla Amerykanów. Ale czy oni mają jaja? Może zresztą dlatego jedynym tematem, w jakim mają odwagę nie iść na pasku Kościoła, jest zapłodnienie in vitro… Benjamin Disraeli został kiedyś zaatakowany za stwierdzenie w parlamencie, że połowa rządu to dupki. Szybko za to przeprosił. Teraz modne jest przepraszanie za wszystko, więc ja też chętnie przeproszę i posłużę się tekstem Disraelego: „przepraszam i wycofuję się ze stwierdzenia, że połowa rządu to dupki. Wręcz przeciwnie – połowa rządu to nie są dupki!”. Ale jak my sobie możemy poradzić ze Stanami, skoro w maleńkiej Litwie robią sobie z nas jaja? Te wszystkie upokorzenia dla Polaków, te jawne złośliwości wobec polskich inwestycji… Polska mniejszość na Litwie postrzegana jest jako element pro-sowiecki. Prezydent Litwy udzielająca – jako jedyny polityk Unii – poparcia Łukaszence przed parodią wyborów, jest oczywiście patriotką i nowoczesnym politykiem. Ze Stanami nie można ostro, bo są duzi i silni. Z Litwą nie można ostro, bo jest mała i może się nas słusznie bać. To kiedy można? Zawsze można, tylko trzeba mieć…. Nie można poruszyć żadnego tematu, aby natychmiast życie nie dopisywało jakiejś puenty. Amerykanie nie zwolnią nas z wiz po przekroczeniu 10%, co podobno miało być automatem. Piszę, że – paradoksalnie w przeciwieństwie do milicji – trudno liczyć na życzliwość policjanta. Wczoraj dowiaduję się z radia, że – na co są dowody przynajmniej w Warszawie – policjantom zabrania się stosowania kodeksowo dopuszczalnych upomnień. W zamian mają lepić mandaty nawet za najmniejsze przewinienia. Podawane są przykłady – jak już złapano kogoś na przekroczeniu czasu parkowania o minutę, lub prędkość o kilometr – należy się mandat. To nic, że wszyscy przekraczają ile się da i są bezkarni – trzeb wyrabiać statystyki. Ratownik przez megafon do użytkownika basenu: „Pan w czerwonych majtkach! Proszę nie sikać do basenu?” Delikwent odkrzykuje: „Dlaczego? Przecież wszyscy to robią?” „Tak, ale tylko pan robi to z trampoliny!”. W Tok FM wypowiada się jakiś prawnik w Uniwersytetu Warszawskiego. Słucham go z rosnącym zniecierpliwieniem. Facet najwyraźniej nie zna kodeksu drogowego. Narzeka, że kierowca dostaje mandat bo niespodziewanie pojawią się jakieś zabudowania na prostej drodze (to relikt z filmów Barei – teraz teren zabudowany oznaczony jest znakiem i wcale nie potrzeba żadnych zabudowań); marudzi że przekroczenie o 20 km na autostradzie jest karane dwa razy drożej, niż o 10 km w terenie zabudowanym (nieprawda!); skarży się, że musiał zapłacić za znaczne przekroczenie, gdy śpieszył się na rozprawę do sądu (a co to ma do rzeczy?). Facet jest głupi, ale problem rzeczywiście istnieje. Aby uniknąć łapówek – powszechnych przecież – żąda się od policji wystawiania mandatów zgodnych z taryfikatorem. Przypadkowość takich sytuacji i brak zdroworozsądkowych ocen sprawia jednak, że ludzie mają poczucie bycia zwierzyną łowną. Jak się ma pecha, to akurat trafimy na sezon łowiecki (akcję na drodze), a jeśli mamy ładne poroże (dobre auto z warszawską rejestracją) to stajemy się atrakcyjnym celem. A potem widzimy tysiące ludzi stale przekraczających prędkość, jadących pasem dla autobusów, wyprzedzających na pasach, przejeżdżających na czerwonym – ale akurat nie ma sezonu…. Jest taka bardzo rasistowska anegdota. Cygan grzebie w śmietniku, zza rogu wysuwa się myśliwy i celuje do niego. Nagle pojawia się policjant i groźnie pyta: „Co pan najlepszego wyrabia?!” „Poluję na Cygana, oto proszę licencja”. Zdumiony policjant czyta licencję Polskiego Związku Łowieckiego na odstrzał Cygana.. Myśliwy z triumfem podnosi broń do oka, gdy policjant mu przerywa: „Zaraz, zaraz… jednak nie może pan strzelać. Tu wyraźnie jest napisane, że odstrzał nie może być dokonany w okolicach paśnika!”. Za taką anegdotę na pewno straciłbym pracę w amerykańskiej telewizji. Tam wyrzucono właśnie dziennikarza za sugestię, że zamachu 11 września dokonali muzułmanie. Sprzeciwianie się budowie w tym miejscu meczetu jest też dowodem na nasze moralne zniszczenie. Pytanie za dwa punkty – jaki jest najbardziej tolerancyjny kraj islamu? Chyba jednak Turcja, kiedyś siedziba drugiego Rzymu, kraj aspirujący do Unii Europejskiej. Właśnie odwiedza ten kraj prezydent Niemiec. Powód wizyty? Nawołanie do respektowania praw mniejszości chrześcijańskiej. Władze uniemożliwiają budowę kościołów, niedawno zamordowano katolickiego biskupa Anatolii, innego księdza, trzech pastorów protestanckich, księdza ormiańskiego. My będziemy poprawni politycznie, a oni mają nas w dupie. Zauważcie proszę – określenie że ktoś ma nas w dupie jest jak najbardziej poprawne politycznie. Po pierwsze – ktoś ma nas, a nie my go. Po drugie – jest to obojętne płciowo bo tę część ciała mają mężczyźni i kobiety. Po trzecie wreszcie – mają ją wszyscy bez względu na rasę, wyznanie i orientację seksualną. Dzisiaj najbezpieczniej jest używać wulgaryzmów. Próba wyrażania opinii może się dla nas skończyć źle. Kiedyś nie można było kląć w obecności kobiet. Dzisiaj nie można powiedzieć, że czegoś przy kobietach nie można… Można być głupim, ale nie wolno zgrzeszyć wobec politycznej poprawności. Można nas z pozycji tej poprawności i wynikającej stąd wyższości moralnej pouczać nas: jak żyć, jak pracować, jak kształtować nasze państwo. Lec napisał kiedyś, że zawsze znajdzie się jakiś Eskimos który będzie pouczał Murzynów jak radzić sobie z upałem. Kaczyński uczy nas, jak powinien wyglądać język polityki. Kościół uczy nas, jak powinno wyglądać nasze życie seksualne. Tusk uczy nas, jak powinno wyglądać reformowanie i zarządzanie państwem. Sami fachowcy! Cóż pozostaje nam, amatorom? Chyba tylko świadomość, że Noe który zbudował arkę był amatorem, ale Titanic został zbudowany przez fachowców…

Pisałem niedawno o dziennikarzu telewizji FOX w Stanach, który uważa, że 11 września atak na World Trade Center został dokonany nie przez ekstremistów, ale przez muzułmanów. Dopytany w kolejnej audycji dopowiedział, że według niego jest przejawem zakłamania, jeśli ktoś wsiadając do samolotu nie patrzy podejrzliwie na współpasażera, którego ubiór demonstruje jego wyznanie wiary w Allacha. Taka wypowiedź została uznana za niepoprawną politycznie i dziennikarz stracił pracę.

Sam nie wiem, gdzie jest lepiej. Czy w Stanach, ojczyźnie wolności słowa, gdzie nie można przyznać się do swoich traum i uprzedzeń. Czy w Polsce, gdzie osoba odpowiedzialna za prawa mniejszości  -  publicznie te mniejszości bez konsekwencji obraża, a szef głównej opozycyjnej partii może bezkarnie zarzucać  swoim przeciwnikom politycznym zdradę ojczyzny i podżeganie do ludobójstwa…

Żyjemy w dziwnych czasach… ktoś w Stanach ujął to obrazowo: najlepszy raper jest biały, najlepszy golfista jest czarny,  puchar Ameryki zdobywany na oceanach świata należy do Szwajcarii…

Można to też ująć inaczej – lemoniada jest dzisiaj robiona ze sztucznego aromatu cytrynowego, ale środek do czyszczenia kibli robi się z prawdziwych cytryn.

Parlament przez pomyłkę zmniejszył podatek VAT na żywność z 24 do 5%. Niestety nie w Polsce, a w Rumunii. Minister Finansów, który sam zagłosował za obniżką, jak się obudził i zorientował co zrobił – zapowiedział szybkie wprowadzenie poprawki. Swoją drogą coś dziwnego się dzieje tej jesieni z ministrami finansów, min. Rostowski zapomniał czy ma córkę i odsyła po odpowiedź na to pytanie do ministra Sikorskiego. Oni tam w rządzie jak jedna wielka rodzina! Ale nie można od razu posądzać ich o nepotyzm. Sikorski szukał jakiejś dziewczyny z dobrym angielskim do swojego gabinetu politycznego i zobaczył pewnie jej zdjęcie na tle plakatu z napisanym w dobrym angielskim: „pieprz mnie jak dziwkę!”. To trudno się dziwić, że zaproponował współpracę.  Sam bym się zastanawiał…

Na pokładzie samolotu przez Atlantyk siedzą obok siebie ksiądz i podstarzały rockman. Podchodzi stewardessa i pyta na co mają ochotę. Ksiądz prosi o szklaneczkę brandy,  a jego sąsiad mówi, że najchętniej poprosiłby o zrobienie mu loda. Słysząc to ksiądz natychmiast z wyrzutem:

„ A ja nie wiedziałem, że jest taka możliwość wyboru!”.

Pisałem niedawno o planach zmian zasad dofinansowania zatrudniania niepełnosprawnych. Okazuje się, że nie czekając na te zmiany PFRON przestaje realizować dopłaty według dzisiejszych przepisów. Powołuje się przy tym na zapis, że dofinansowanie się  należy tylko spółkom, które są w dobrej kondycji finansowej. Jaki był sens tego zapisu? Pewno taki, że jeśli spółka jest w postępowaniu upadłościowym – to nie ma sensu przekazywać publicznej pomocy wierzycielom. Jak to interpretuje PFRON? Zaczyna od stosowaniu algorytmu Altmana, który nie ma zastosowania do większości firm, a jeśli to nie wystarczy – stwierdza, ze dowodem na złą kondycję jest spadek obrotów lub zwiększenie – np. sezonowe – zapasów.

Wiecie co, to może rzeczywiście zlikwidujcie te ulgi… przynajmniej nikt nie będzie naiwnie zakładał, że ktoś go do czegoś szczerze i uczciwie zachęca. Ciekawe, czy oni nam to robią specjalnie, ze złośliwości – czy po prostu nie zdają sobie z tego sprawy?

Pytanie do jakiego stopnia są mądrzy, a do jakiego – głupi. Na to pytanie próbował kiedyś odpowiedzieć Eugene McCarthy (polityk i poeta, wypisz wymaluj – Dorn). Według niego politycy są jak trenerzy w palanta: na tyle mądrzy, aby rozumieć reguły gry i na tyle głupi, żeby wierzyć że to ma jakieś znaczenie.

Przewodnicząca komisji w konkursie szopenowskim z dumą ogłosiła, że po 45 latach wreszcie kolejna kobieta wygrała ten konkurs.  Ja się nie znam na muzyce, ale według zgodnej opinii komentatorów – Awdiejewa została wybrana tylko na zasadzie parytetu.

Po raz pierwszy w historii, wodzem plemienia Nawajów (największe plemię w Stanach, znani z Winnetou Apacze to część tego szczepu) zostanie – wybrana w demokratycznych wyborach! – Lynda Lovejoy. Ciekawe, czy kobieta zostanie także szamanem…

Na szczęście Bóg jest mężczyzną! Skąd wiem? Od Carrie Snow. Według niej, gdyby dobry Pan Bóg był kobietą, to sperma miałaby smak czekolady. A ma?

Gore Vidal, spokrewniony (a fuj!) z byłym wiceprezydentem USA amerykański pisarz zauważył kiedyś, że połowa społeczeństwa nie czyta ani jednej gazety. I że połowa społeczeństwa nie bierze zwykle udziału w wyborach. I dodał: „Boże spraw, aby to była ta sama połowa!”

Czytam gazety i zastanawiam się, czy rzeczywiście byłoby to dobre rozwiązanie! W Rzepie na dwóch sąsiednich kolumnach wypowiadają się Wildstein i Kuczyńska. Wildstein stawia tezę, że to nie Kaczyński prowokował kampanię nienawiści… Palenie kukły Wałęsy, przyklejanie Platformie krwi na rękach po katastrofie lotniczej, oskarżanie o zdradę, odmowa uznania wyników wyborów, powtarzane natarczywie oczekiwanie przeprosin, zapowiedź ignorowania obecnego prezydenta, dziadek z Wermachtu, przyklejanie etykietki zdrajców – czy to nie jest kampania nienawiści?

Czy głupie wypowiedzi Niesiołowskiego, Wajdy, Bartoszewskiego, Palikota – są czymś gorszym? Pierwotnym wobec Kaczyńskich?

Teraz Kaczyński nie pójdzie do prezydenta, dopóki ten nie przeprosi. Za co? Za szaleńca z Łodzi!?

Jak można odpowiadać na takie nonsensy? Kuczyńska ma w Rzepie trudniejsze zadanie… ale zadaje rozsądne pytanie: dlaczego ten podobno terrorysta szukał Kaczyńskiego tam, gdzie go na pewno nie mogło być?

Jak w tej anegdocie o pijaku szukającym kluczy do domu wieczorem na ulicy. Pojawia się milicjant (milicjant, bo w wersję pomagającego policjanta trudno uwierzyć)  i próbuje pomóc. W końcu zrezygnowany pyta: „Czy na pewno tutaj zgubił pan te klucze, proszę sobie przypomnieć?”.

„Nie tutaj, tam trochę dalej” – pada szczera odpowiedź.

„To dlaczego tutaj szukamy!?” – szczerze dziwi się milicjant.

„Bo tu jest jaśniej”.

Czytając doniesienia prasowe, słuchając polityków – czuję się jak inny pijak na ciemnej ulicy. W pewnym momencie natrafia na słup ogłoszeniowy. Dotyka go dwoma rękami i nie tracąc fizycznego z nim kontaktu – zaczyna się przesuwać. Najpierw w prawo, potem w lewo. Jak łatwo się domyślić – cały czas czuje pod dłońmi ścianę. Powoli zaczyna ogarniać go panika: „Ratunku, zamurowali!!!”.

Jak mówił Chase Johnson z MTV – „Nie martw się! Najgorsze dopiero przed nami!”.

Tyle się dzieje, a ja nie mam ani czasu ani siły na komentarze. Z. pojechała dzisiaj rano do Trójki z kompletną pustką w głowie – jak komentować to, co wydarzyło się w Łodzi? Tym bardziej, że tak niewiele wiadomo.

Szaleńcy znajdują się zawsze. A uderzają na oślep, najlepiej na znane osoby. W tym przypadku, na razie nieśmiało, pojawia się trop Radia Maryja. Katolicki głos w twoim domu – niesie taki przekaz miłości, że może doprowadzić do mordu. A że akurat padło na PIS?

Pamiętam jak w 1989 roku premier Mazowiecki wprowadzał (tzn. przedstawiał urzędnikom) jednego  z nowych ministrów. Jak wysiadał z samochodu rzuciła się na niego jakaś starsza kobieta. Została zatrzymana, ale zdążyła premiera opluć. Krzyczała przy tym strasznie, że nienawidzi tego Kiszczaka… Premier, znana twarz z telewizji – co za różnica kto jest kim?

Swego czasu przedstawiano księciu Radziwiłłowi lokalnego kupca:

„To pan Apfelbaum”.

„Miło pana poznać, panie Kohlbaum”.

„Przepraszam, ale nie Kohlbaum, tylko Apfelbaum”.

„Kohlbaum, Apflebaum – co to za różnica?”

„Jaśnie pan książę ma absolutną rację” – przytaknął kupiec – „Radziwiłł, Zdradziwiłł – to też w sumie to samo”.

Napisałem wczoraj, że kto sieje wiatr, tez zbiera burzę… zebrało się wcześniej, niż myślałem. Akurat tutaj wina jest ewidentnie po jednej stronie, po pełnych nienawiści wypowiedziach Kaczyńskiego, po podburzeniach ze strony kleru… Ale czy Platforma jest całkowicie bez winy? Nawet ja już nie mogę słuchać Niesiołowskiego. A niegdysiejsze wypowiedzi Wajdy (o wojnie domowej) czy Sikorskiego (tej o zarzynaniu watah) – są po prostu prymitywne i niesmaczne.

Oxfordczyk Sikorski zatrudnił właśnie 23-letnią absolwentkę angielskiego uniwersytetu. Pewno nie zdawał sobie sprawy, że jest to córka innego brytyjskiego dżentelmena – ministra Rostowskiego. Ot, takie wyższe standardy kultury politycznej wprowadzane do naszego dzikiego kraju.

Była taka anegdota o Lechu Wałęsie, że kiedy jechał karetą z królową angielską, nagle jeden z wierzchowców puścił głośnego bąka. Królowa zaczerwieniła się i powiedziała wobec swojego dostojnego gościa z Polski: „pardon!”.

Na to Wałęsa: „Nie ma sprawy, a swoja drogą ja myślałem że to koń…”

Swoją drogą jak niesamowicie układa się życie Jarosława K. Kiedy wydaje się, że jest już na dnie – los przynosi mu na tacy kolejną szansę. Historia jest oczywiście jak tragedia grecka, bo ta szansa okupiona jest krwią – brata lub niewinnej osoby.  I po raz kolejny szansa nie zostanie wykorzystana. Gdyby zamilkł, to mogłoby mu towarzyszyć współczucie i sympatia. Ale on, jak kiedyś powiedział prezydent Francji o Polakach – nie wykorzystał okazji, aby siedzieć cicho.

Wszystko, co powiemy złego o PIS – to nawoływanie do mordu. Dotychczas krytyka prezydentury Lecha Kaczyńskiego powinna nas wyalienować z polityki. Teraz idziemy krok dalej  – to już podpada pod paragraf.  Co ten zapiekły kurdupel jeszcze będzie w stanie wymyślić?

Zastanawiałem się tutaj kiedyś, jaka jest metoda na chama. Uważałem otóż zawsze – na podstawie swoich doświadczeń – że z chamem się nie rozmawia. Że jeżeli nie można go wywalić za drzwi, to trzeba samemu wyjść i trzasnąć drzwiami.

Ale teraz patrzę na to, co się dzieje w Polsce i zaczynam mieć wątpliwości. Przecież nie trzasnę drzwiami i nie wyjadę z Polski zostawiając ją Kaczyńskim. Ale jeszcze trochę, a sam zacznę być chamem (swoją drogą – może już jestem?) i broniąc się przed chamstwem, sięgnę po chamstwo jako jedyną broń na nich…

Trzeba protestować przeciwko chamstwu, ale samemu w nie nie wpadać… Czy to się uda?

Pojawił się dowcip: gdyby w samolocie do Smoleńska zginęli obaj bracia Kaczyńscy, to kto by leżał na Wawelu? Prawidłowa odpowiedź: pilot.

Czy taki dowcip to już chamstwo, czy jeszcze nie?

Polska jest przecięta na pół. Widać to na każdym kroku. W statystykach dotyczących zarobków i infrastruktury. W wynikach wyborów prezydenckich. We wskaźnikach wykształcenia, aktywności zawodowej,  emigracji.

Na pół przecięte jest też środowisko dziennikarskie. Politycy z różnych partii, no może poza kilkoma wybitnymi oszołomami (Kaczyński nie odzywa się teraz do Tuska) potrafią nawrzucać sobie na trybunie, a potem pogadać o dupie Maryni w kuluarach ze swoimi politycznymi przeciwnikami. Wielu dziennikarzy jest jak Kaczyński z Tuskiem  - totalna alienacja, zero kontaktów.  A politycy, już nie tylko PIS, zaczynają traktować ich twórczość przez pryzmat osobistych emocji.  Dzisiaj „Wybiórcza” przynosi tekst byłego rzecznika prasowego policji – o zamówieniach polityków na inwigilację dziennikarzy. Nieważne kiedy się zaczęło, ważne – że się nie skończyło!

Niby nie jest jeszcze tak źle, jak na przykład w Rosji, gdzie właśnie zamyka się wydanie lokalnej wersji Newsweeka. Ale – ten (ten, tzn. polski)  rząd chce przejąć kontrolę na anty-rządową Rzeczpospolitą. Ten rząd pozwala (podobno Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie można było rozwiązać bo protestował prezydent – co, Komorowski też jest przeciw?) na rozdzielanie łupów w mediach elektronicznych.  

Istnienie krajowej rady jest kolejnym dowodem na niechęć Platformy do realizacji swoich własnych obietnic wyborczych! Ten skompromitowany model ma być powtórzony wobec państwowej gospodarki. Mianowany przez premiera, oczywiście „całkowicie apolityczny” organ będzie opiniował kandydatów do władz państwowych firm.

Jak to działa  w mediach – widzimy. Jak to zadziała w gospodarce? Jeszcze gorzej zadziała!

Tu nawet nie chodzi o to, że tylko 15% firm pod państwowym zarządem nie przynosi strat. A wśród tych 15% mamy też monopolistów, to jak mogą przynosić straty? Tu gorsze jest traktowanie tych firm, jak łupy wojenne.

To jest obszar całkowicie nie zbadany. Ale możemy przez analogie oszacować wielkość zjawiska. Najwyższa Izba Kontroli sprawdziła, jak wygląda nabór do pracy w 45 gminach i starostwach w 8 województwach. Okazuje się, że ponad 70% naboru odbywa się wbrew wszelkim zasadom, poza jedną zasadą – dla swoich. Powszechne praktyki? Takie ustalanie zasad konkursu, aby spełniała je jedna osoba (NIK wyłapywał tylko takie sytuacje, kiedy oczekiwania były sformułowane już w sposób hucpiarsko widoczny), powierzanie obowiązków bez konkursu lub zatrudnianie na podstawie umów cywilno-prawnych.

W firmach państwowych jest jeszcze gorzej! I jak tu się dziwić emocjom ludzi, którzy usiłują się odnaleźć na rynku pracy?

Aby poprawić sytuację, premier ma powołać 10 osobowy zespół złożony z apolitycznych fachowców. Ciekawe, jaki będzie skład tego komitetu! Czy kompromitacja będzie widoczna od razu, czy część opinii publicznej będzie dopiero musiała się do tej kompromitacji przekonać?

Wpływ na skład będzie na pewno miał JKB. Jakbym się zachował, gdyby przypadkiem zaproponował mi udział w tym gronie? Czy starczyłoby mi asertywności, aby odmówić pracy w charakterze listka figowego? Na szczęście nie stanę przed takim wyborem, ponieważ mam jakieś dziwne, wewnętrzne przekonanie że skład tego apolitycznego grona od samego początku będzie zbudowany z polityków i dla polityków…

I gdzieś na końcu wszystkich gazet, po łódzkim mordzie, po rozliczeniach z kościołem, po przypomnieniu czym naprawdę jest „liberalny” rząd Platformy – pojawia się informacja, że w trzecim kwartale zdecydowanie poprawia się kondycja polskich przedsiębiorstw.

Koleżanki i Koledzy z Platformy!  Uwierzcie mi, to nie jest Wasza zasługa!