Dziennik Pieniacza

Parlament przez pomyłkę zmniejszył podatek VAT na żywność z 24 do 5%. Niestety nie w Polsce, a w Rumunii. Minister Finansów, który sam zagłosował za obniżką, jak się obudził i zorientował co zrobił – zapowiedział szybkie wprowadzenie poprawki. Swoją drogą coś dziwnego się dzieje tej jesieni z ministrami finansów, min. Rostowski zapomniał czy ma córkę i odsyła po odpowiedź na to pytanie do ministra Sikorskiego. Oni tam w rządzie jak jedna wielka rodzina! Ale nie można od razu posądzać ich o nepotyzm. Sikorski szukał jakiejś dziewczyny z dobrym angielskim do swojego gabinetu politycznego i zobaczył pewnie jej zdjęcie na tle plakatu z napisanym w dobrym angielskim: „pieprz mnie jak dziwkę!”. To trudno się dziwić, że zaproponował współpracę.  Sam bym się zastanawiał…

Na pokładzie samolotu przez Atlantyk siedzą obok siebie ksiądz i podstarzały rockman. Podchodzi stewardessa i pyta na co mają ochotę. Ksiądz prosi o szklaneczkę brandy,  a jego sąsiad mówi, że najchętniej poprosiłby o zrobienie mu loda. Słysząc to ksiądz natychmiast z wyrzutem:

„ A ja nie wiedziałem, że jest taka możliwość wyboru!”.

Pisałem niedawno o planach zmian zasad dofinansowania zatrudniania niepełnosprawnych. Okazuje się, że nie czekając na te zmiany PFRON przestaje realizować dopłaty według dzisiejszych przepisów. Powołuje się przy tym na zapis, że dofinansowanie się  należy tylko spółkom, które są w dobrej kondycji finansowej. Jaki był sens tego zapisu? Pewno taki, że jeśli spółka jest w postępowaniu upadłościowym – to nie ma sensu przekazywać publicznej pomocy wierzycielom. Jak to interpretuje PFRON? Zaczyna od stosowaniu algorytmu Altmana, który nie ma zastosowania do większości firm, a jeśli to nie wystarczy – stwierdza, ze dowodem na złą kondycję jest spadek obrotów lub zwiększenie – np. sezonowe – zapasów.

Wiecie co, to może rzeczywiście zlikwidujcie te ulgi… przynajmniej nikt nie będzie naiwnie zakładał, że ktoś go do czegoś szczerze i uczciwie zachęca. Ciekawe, czy oni nam to robią specjalnie, ze złośliwości – czy po prostu nie zdają sobie z tego sprawy?

Pytanie do jakiego stopnia są mądrzy, a do jakiego – głupi. Na to pytanie próbował kiedyś odpowiedzieć Eugene McCarthy (polityk i poeta, wypisz wymaluj – Dorn). Według niego politycy są jak trenerzy w palanta: na tyle mądrzy, aby rozumieć reguły gry i na tyle głupi, żeby wierzyć że to ma jakieś znaczenie.

Przewodnicząca komisji w konkursie szopenowskim z dumą ogłosiła, że po 45 latach wreszcie kolejna kobieta wygrała ten konkurs.  Ja się nie znam na muzyce, ale według zgodnej opinii komentatorów – Awdiejewa została wybrana tylko na zasadzie parytetu.

Po raz pierwszy w historii, wodzem plemienia Nawajów (największe plemię w Stanach, znani z Winnetou Apacze to część tego szczepu) zostanie – wybrana w demokratycznych wyborach! – Lynda Lovejoy. Ciekawe, czy kobieta zostanie także szamanem…

Na szczęście Bóg jest mężczyzną! Skąd wiem? Od Carrie Snow. Według niej, gdyby dobry Pan Bóg był kobietą, to sperma miałaby smak czekolady. A ma?

Gore Vidal, spokrewniony (a fuj!) z byłym wiceprezydentem USA amerykański pisarz zauważył kiedyś, że połowa społeczeństwa nie czyta ani jednej gazety. I że połowa społeczeństwa nie bierze zwykle udziału w wyborach. I dodał: „Boże spraw, aby to była ta sama połowa!”

Czytam gazety i zastanawiam się, czy rzeczywiście byłoby to dobre rozwiązanie! W Rzepie na dwóch sąsiednich kolumnach wypowiadają się Wildstein i Kuczyńska. Wildstein stawia tezę, że to nie Kaczyński prowokował kampanię nienawiści… Palenie kukły Wałęsy, przyklejanie Platformie krwi na rękach po katastrofie lotniczej, oskarżanie o zdradę, odmowa uznania wyników wyborów, powtarzane natarczywie oczekiwanie przeprosin, zapowiedź ignorowania obecnego prezydenta, dziadek z Wermachtu, przyklejanie etykietki zdrajców – czy to nie jest kampania nienawiści?

Czy głupie wypowiedzi Niesiołowskiego, Wajdy, Bartoszewskiego, Palikota – są czymś gorszym? Pierwotnym wobec Kaczyńskich?

Teraz Kaczyński nie pójdzie do prezydenta, dopóki ten nie przeprosi. Za co? Za szaleńca z Łodzi!?

Jak można odpowiadać na takie nonsensy? Kuczyńska ma w Rzepie trudniejsze zadanie… ale zadaje rozsądne pytanie: dlaczego ten podobno terrorysta szukał Kaczyńskiego tam, gdzie go na pewno nie mogło być?

Jak w tej anegdocie o pijaku szukającym kluczy do domu wieczorem na ulicy. Pojawia się milicjant (milicjant, bo w wersję pomagającego policjanta trudno uwierzyć)  i próbuje pomóc. W końcu zrezygnowany pyta: „Czy na pewno tutaj zgubił pan te klucze, proszę sobie przypomnieć?”.

„Nie tutaj, tam trochę dalej” – pada szczera odpowiedź.

„To dlaczego tutaj szukamy!?” – szczerze dziwi się milicjant.

„Bo tu jest jaśniej”.

Czytając doniesienia prasowe, słuchając polityków – czuję się jak inny pijak na ciemnej ulicy. W pewnym momencie natrafia na słup ogłoszeniowy. Dotyka go dwoma rękami i nie tracąc fizycznego z nim kontaktu – zaczyna się przesuwać. Najpierw w prawo, potem w lewo. Jak łatwo się domyślić – cały czas czuje pod dłońmi ścianę. Powoli zaczyna ogarniać go panika: „Ratunku, zamurowali!!!”.

Jak mówił Chase Johnson z MTV – „Nie martw się! Najgorsze dopiero przed nami!”.

Tyle się dzieje, a ja nie mam ani czasu ani siły na komentarze. Z. pojechała dzisiaj rano do Trójki z kompletną pustką w głowie – jak komentować to, co wydarzyło się w Łodzi? Tym bardziej, że tak niewiele wiadomo.

Szaleńcy znajdują się zawsze. A uderzają na oślep, najlepiej na znane osoby. W tym przypadku, na razie nieśmiało, pojawia się trop Radia Maryja. Katolicki głos w twoim domu – niesie taki przekaz miłości, że może doprowadzić do mordu. A że akurat padło na PIS?

Pamiętam jak w 1989 roku premier Mazowiecki wprowadzał (tzn. przedstawiał urzędnikom) jednego  z nowych ministrów. Jak wysiadał z samochodu rzuciła się na niego jakaś starsza kobieta. Została zatrzymana, ale zdążyła premiera opluć. Krzyczała przy tym strasznie, że nienawidzi tego Kiszczaka… Premier, znana twarz z telewizji – co za różnica kto jest kim?

Swego czasu przedstawiano księciu Radziwiłłowi lokalnego kupca:

„To pan Apfelbaum”.

„Miło pana poznać, panie Kohlbaum”.

„Przepraszam, ale nie Kohlbaum, tylko Apfelbaum”.

„Kohlbaum, Apflebaum – co to za różnica?”

„Jaśnie pan książę ma absolutną rację” – przytaknął kupiec – „Radziwiłł, Zdradziwiłł – to też w sumie to samo”.

Napisałem wczoraj, że kto sieje wiatr, tez zbiera burzę… zebrało się wcześniej, niż myślałem. Akurat tutaj wina jest ewidentnie po jednej stronie, po pełnych nienawiści wypowiedziach Kaczyńskiego, po podburzeniach ze strony kleru… Ale czy Platforma jest całkowicie bez winy? Nawet ja już nie mogę słuchać Niesiołowskiego. A niegdysiejsze wypowiedzi Wajdy (o wojnie domowej) czy Sikorskiego (tej o zarzynaniu watah) – są po prostu prymitywne i niesmaczne.

Oxfordczyk Sikorski zatrudnił właśnie 23-letnią absolwentkę angielskiego uniwersytetu. Pewno nie zdawał sobie sprawy, że jest to córka innego brytyjskiego dżentelmena – ministra Rostowskiego. Ot, takie wyższe standardy kultury politycznej wprowadzane do naszego dzikiego kraju.

Była taka anegdota o Lechu Wałęsie, że kiedy jechał karetą z królową angielską, nagle jeden z wierzchowców puścił głośnego bąka. Królowa zaczerwieniła się i powiedziała wobec swojego dostojnego gościa z Polski: „pardon!”.

Na to Wałęsa: „Nie ma sprawy, a swoja drogą ja myślałem że to koń…”

Swoją drogą jak niesamowicie układa się życie Jarosława K. Kiedy wydaje się, że jest już na dnie – los przynosi mu na tacy kolejną szansę. Historia jest oczywiście jak tragedia grecka, bo ta szansa okupiona jest krwią – brata lub niewinnej osoby.  I po raz kolejny szansa nie zostanie wykorzystana. Gdyby zamilkł, to mogłoby mu towarzyszyć współczucie i sympatia. Ale on, jak kiedyś powiedział prezydent Francji o Polakach – nie wykorzystał okazji, aby siedzieć cicho.

Wszystko, co powiemy złego o PIS – to nawoływanie do mordu. Dotychczas krytyka prezydentury Lecha Kaczyńskiego powinna nas wyalienować z polityki. Teraz idziemy krok dalej  – to już podpada pod paragraf.  Co ten zapiekły kurdupel jeszcze będzie w stanie wymyślić?

Zastanawiałem się tutaj kiedyś, jaka jest metoda na chama. Uważałem otóż zawsze – na podstawie swoich doświadczeń – że z chamem się nie rozmawia. Że jeżeli nie można go wywalić za drzwi, to trzeba samemu wyjść i trzasnąć drzwiami.

Ale teraz patrzę na to, co się dzieje w Polsce i zaczynam mieć wątpliwości. Przecież nie trzasnę drzwiami i nie wyjadę z Polski zostawiając ją Kaczyńskim. Ale jeszcze trochę, a sam zacznę być chamem (swoją drogą – może już jestem?) i broniąc się przed chamstwem, sięgnę po chamstwo jako jedyną broń na nich…

Trzeba protestować przeciwko chamstwu, ale samemu w nie nie wpadać… Czy to się uda?

Pojawił się dowcip: gdyby w samolocie do Smoleńska zginęli obaj bracia Kaczyńscy, to kto by leżał na Wawelu? Prawidłowa odpowiedź: pilot.

Czy taki dowcip to już chamstwo, czy jeszcze nie?

Polska jest przecięta na pół. Widać to na każdym kroku. W statystykach dotyczących zarobków i infrastruktury. W wynikach wyborów prezydenckich. We wskaźnikach wykształcenia, aktywności zawodowej,  emigracji.

Na pół przecięte jest też środowisko dziennikarskie. Politycy z różnych partii, no może poza kilkoma wybitnymi oszołomami (Kaczyński nie odzywa się teraz do Tuska) potrafią nawrzucać sobie na trybunie, a potem pogadać o dupie Maryni w kuluarach ze swoimi politycznymi przeciwnikami. Wielu dziennikarzy jest jak Kaczyński z Tuskiem  - totalna alienacja, zero kontaktów.  A politycy, już nie tylko PIS, zaczynają traktować ich twórczość przez pryzmat osobistych emocji.  Dzisiaj „Wybiórcza” przynosi tekst byłego rzecznika prasowego policji – o zamówieniach polityków na inwigilację dziennikarzy. Nieważne kiedy się zaczęło, ważne – że się nie skończyło!

Niby nie jest jeszcze tak źle, jak na przykład w Rosji, gdzie właśnie zamyka się wydanie lokalnej wersji Newsweeka. Ale – ten (ten, tzn. polski)  rząd chce przejąć kontrolę na anty-rządową Rzeczpospolitą. Ten rząd pozwala (podobno Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie można było rozwiązać bo protestował prezydent – co, Komorowski też jest przeciw?) na rozdzielanie łupów w mediach elektronicznych.  

Istnienie krajowej rady jest kolejnym dowodem na niechęć Platformy do realizacji swoich własnych obietnic wyborczych! Ten skompromitowany model ma być powtórzony wobec państwowej gospodarki. Mianowany przez premiera, oczywiście „całkowicie apolityczny” organ będzie opiniował kandydatów do władz państwowych firm.

Jak to działa  w mediach – widzimy. Jak to zadziała w gospodarce? Jeszcze gorzej zadziała!

Tu nawet nie chodzi o to, że tylko 15% firm pod państwowym zarządem nie przynosi strat. A wśród tych 15% mamy też monopolistów, to jak mogą przynosić straty? Tu gorsze jest traktowanie tych firm, jak łupy wojenne.

To jest obszar całkowicie nie zbadany. Ale możemy przez analogie oszacować wielkość zjawiska. Najwyższa Izba Kontroli sprawdziła, jak wygląda nabór do pracy w 45 gminach i starostwach w 8 województwach. Okazuje się, że ponad 70% naboru odbywa się wbrew wszelkim zasadom, poza jedną zasadą – dla swoich. Powszechne praktyki? Takie ustalanie zasad konkursu, aby spełniała je jedna osoba (NIK wyłapywał tylko takie sytuacje, kiedy oczekiwania były sformułowane już w sposób hucpiarsko widoczny), powierzanie obowiązków bez konkursu lub zatrudnianie na podstawie umów cywilno-prawnych.

W firmach państwowych jest jeszcze gorzej! I jak tu się dziwić emocjom ludzi, którzy usiłują się odnaleźć na rynku pracy?

Aby poprawić sytuację, premier ma powołać 10 osobowy zespół złożony z apolitycznych fachowców. Ciekawe, jaki będzie skład tego komitetu! Czy kompromitacja będzie widoczna od razu, czy część opinii publicznej będzie dopiero musiała się do tej kompromitacji przekonać?

Wpływ na skład będzie na pewno miał JKB. Jakbym się zachował, gdyby przypadkiem zaproponował mi udział w tym gronie? Czy starczyłoby mi asertywności, aby odmówić pracy w charakterze listka figowego? Na szczęście nie stanę przed takim wyborem, ponieważ mam jakieś dziwne, wewnętrzne przekonanie że skład tego apolitycznego grona od samego początku będzie zbudowany z polityków i dla polityków…

I gdzieś na końcu wszystkich gazet, po łódzkim mordzie, po rozliczeniach z kościołem, po przypomnieniu czym naprawdę jest „liberalny” rząd Platformy – pojawia się informacja, że w trzecim kwartale zdecydowanie poprawia się kondycja polskich przedsiębiorstw.

Koleżanki i Koledzy z Platformy!  Uwierzcie mi, to nie jest Wasza zasługa!

Znowu koszmarna droga do pracy. Z. śpieszy się na umówione spotkanie, chce ominąć korki na alejach Jerozolimskich i wpada w jeszcze gorsze. Patrzę na stojące w długim wężu auta i zastanawiam się, dlaczego my wszyscy decydujemy się na stratę czasu i pieniędzy – zamiast skorzystać z komunikacji miejskiej. Odpowiedź jest prosta – z tej strony jadą do Warszawy mieszkańcy kilkunastu miejscowości, z których nie da się dojechać do miasta komunikacją miejską. Jest nawet przygotowana infrastruktura – są tory kolei podmiejskiej, jest Warszawska Kolej Dojazdowa. Ale zamiast zamienić je w rodzaj metra, z długimi pociągami jadącymi kilka razy na godzinę – mamy krótkie, niewygodne wagony i kurs co pół godziny. Gdyby to działało, sam bym przesiadł się do WKD – jej stacja jest 100 metrów od mojego domu! Zamiast przekonywać mnie do rezygnacji z auta złośliwą sekwencją świateł, lewoskrętami i pasami dla autobusów – stwórzcie dla tysięcy dojeżdżających kierowców realną alternatywę!

W pewnym momencie słychać sygnał karetki, wszyscy zjeżdżamy na pobocze. To nie karetka, ale żandarmeria wojskowa ułatwiająca przejazd jakiemuś słowackiemu generałowi, który przenocował w wojskowym ośrodku w Pruszkowie-Helenowie.  Zamiast nocować w mieście, wywieziono go do tego pałacyku Potockich, w testamencie przeznaczonego na walkę z rakiem. Z jakim rakiem walczą tam wojskowi w czasie polowań na zamknięte w parku zwierzęta czy łowienia ryb ze stawu hodowlanego? Przepychając się przez koszmarny korek i dodatkowo utrudniając nam jazdę – budzi żandarmeria wojskowa dodatkową agresję. Kiedy po godzinie dojeżdżam do ulicy Filtrowej, znowu na swoim starym miejscu mercedes klasy „S”.  Przyszła jesień, szef wywiadu wojskowego znowu zapragnął stawiać swoje auto przed samym wejściem. Jeśli tak pragnie, to chyba nie ma nic przeciwko temu, że wszyscy zainteresowani będą znali i markę i numer rejestracyjny jego pojazdu. Jak gdzieś zobaczycie na mieście czarnego mercedesa klasy „S” o numerze rejestracyjnym WI 90035 – przypatrzcie się pasażerowi, jest duża szansa że trafiliście na szefa polskiego wywiadu wojskowego.

Jeszcze siedząc w korku czytam w Wybiórczej o planach zamknięcia dla ruchu ulicy Świętokrzyskiej. Zaskoczę wszystkich, uważam że to nawet nie jest głupi pomysł. Ale zanim to nastąpi – zamknijcie dla ruchu, ale całkowicie zamknijcie, Nowy Świat i Krakowskie Przedmieście! Dzisiaj mogą tamtędy jeździć taksówki, autobusy i liczne pojazdy rządowe. Bo tamtędy jedzie się między Sejmem a  Kancelarią Prezydenta! Urzędasy naprawdę mogą pojechać dwie minuty dłużej równoległą drogą – a te dwie ulice już są przygotowane do roli deptaków stolicy. To oczywiście naiwne oczekiwanie – źle opłacany urzędnik państwowy po to pracuje w administracji, aby w przeciwieństwie do nas, hołoty, mógł przejechać tamtędy, gdzie nam nie wolno. Człowiek musi mieć w życiu jakieś satysfakcje, prawda?

Niewiarygodne, ale przychodzi mi dzisiaj bronić związkowców w ich konflikcie z zarządem KGHM. Załoga przygotowuje się do referendum strajkowego żądając gwarancji zatrudnienia i niewielkiego – jak na ich apetyty – wzrostu wynagrodzenia, o 300 złotych. Akurat w tej firmie pracownicy wstydu nie mają stawiając dodatkowe żądania… ale zarząd, który deklaruje brak zgody na ustąpienie przed takimi żądaniami, jednocześnie podwyższa sobie o ponad 100% płace. Gratuluję wyczucia czasu!  Ale czego można się spodziewać po zarządzie z politycznej łapanki?

Zarządy, nie tylko firm państwowych, mają zwyczaj patrzeć na świat ze swojej własnej perspektywy – zupełnie ignorując że gdzieś tam są inni ludzie z własnymi problemami.

Wraca taki facet do domu i widzi, że drzwi są zamknięte od wewnątrz.

„Otwórz drzwi, kochanie” – mówi do żony.

„Nie mogę, nie jestem ubrana” – pada odpowiedź.

Facet nie widzi w tym żadnego problemu: „Nic nie szkodzi, jestem przecież sam!”

„Może ty tak” – słyszy za drzwiami.

Swoją drogą, spotkałem się z zarzutem pieniactwa i nieuzasadnionej krytyki wobec zarządów państwowych firm. Przecież wiele z nich tak  świetnie sobie radzi! Taaak, radzą sobie te, które mają albo monopol (firmy energetyczne, kopalnia miedzi) albo quasi-monopol (np. PZU). Ale jak się pojawia konkurencja – spójrzmy na LOT – to od razu widać skuteczność tego zarządzania!

To nie tylko polska przypadłość. Muszę polecieć na jeden dzień do Paryża, a to miasto ( i kraj) sparaliżowane strajkami. Najbardziej śmieszy mnie, że przeciwko wydłużeniu wieku emerytalnego (z 60 na 62 lata) protestują licealiści!

To wszystko z dobrobytu!

 Z tego samego powodu (z dobrobytu!)  w dyskurs społeczny na temat in vitro aktywnie włączył się kościół katolicki. Chęć posiadania dzieci została porównana do eugeniki.

Cóż, każdy ma prawo do sądów moralnych, a kościół katolicki ma nawet obowiązek wypowiadać się w takich sprawach. Jeśli jednak nasi brzuchaci biskupi wypowiadają się tak ostro tylko na temat tych obszarów moralności, które wiążą się z seksem  i kiedy nie jest to nauka moralna, ale polityczny postulat wyrażony w formie szantażu – to mówiąc językiem biblijnym sieją wiatr, z którego powstanie burza. Już zaczynają się pytania o moralność zabierania z kasy państwa nienależnego majątku. Na temat uprzywilejowania kościoła w naszym życiu publicznym. Zagrożenia dla demokracji i faktycznego braku rozdziału między państwem a kościołem.

Jezus Chrystus wyraźnie podkreślał, że królestwo jego nie jest z tej ziemi i że oddając Bogu, co boskie – należy oddawać cesarzowi, co cesarskie.  Nasi hierarchowie mają wiele kwalifikacji – potrafią i wypić i policzyć pieniądze z tacy. Ale czytanie ze zrozumieniem, a w szczególności – czytanie Biblii ze zrozumieniem -  nie jest w tym gronie powszechne.

Jest taka piosenka country grupy Texas Lounge Lizards  której refren świetnie oddaje sposób myślenia w kościele hierarchicznym:  „Jezus mnie kocha – ale ciebie nie znosi”[i]. Przychodzi mi się powtórzyć – taki Bóg w niczym nie różni się do Allacha.

Salam alejkum!

Zawsze powrót po kilkudniowej nieobecności przynosi stres – co trzeba będzie naprawiać? Niby wszystko powinno się kręcić samo, ale jakoś nigdy nie jest tak, żeby wszystko się samo kręciłoJ.

Nie ma żadnego biznesu, który można ustawić na autopilota. Czytam właśnie o paraliżu pornobiznesu w USA. Przy okazji kilka liczb – filmy porno kręci w Stanach około 1500 kobiet i 500 mężczyzn, w większości w jednej z dzielnic Los Angeles. Filmy kręci się ciągle bez prezerwatyw, nic więc dziwnego że są wpadki. Ale żeby aż co czwarty aktor zapadał na chorobę weneryczną? Teraz jeden ma AIDS, więc przestali kręcić i sprawdzają wszystkich, z którymi „grał”. Ciekawe, jakie to będzie miało przełożenie na gospodarkę amerykańską.

Dzisiaj, jak pisze w ciekawym tekście Kawalec w „Polsce”, bogactwo Amerykanów liczone wartością gotówki, papierów wartościowych i nieruchomości zmalało w wyniku kryzysu o 20%. I na dodatek nie ma nowych pornosów, tragedia po prostu…

Prawdziwa tragedia dotknęła mojego przyjaciela. Jego syn kilka miesięcy temu ożenił się. Dzisiaj cała prasa pełna informacji o tragicznej śmierci jego teścia. Dzwonię z kondolencjami, nie spodziewałem się, że rozmowa zajmie aż pół godziny. Krzysztof skarży się na prasę i śledczych. O tym, że syn poćwiartował ojca piłą mechaniczną rodzina dowiedziała się z telewizji! Nie było też mowy o rozliczeniach finansowych – syn po wypadku miewał przypadki zaniki świadomości. Kiedy świadomość mu wracała, był dobrze prosperującym informatykiem. Na tyle dobrze prosperującym, że nie widział powodu aby się leczyć. Teraz też nie zdaje sobie sprawy, że zabił ojca – po prostu bronił się przed atakiem krwawych karłów…

W takich sytuacjach weryfikujemy to, co jest naprawdę ważne w życiu. Pocieszenie znajdujemy tylko w rodzinie, o którą trzeba dbać! Pocieszenie powinniśmy znaleźć też w kościele. Powinniśmy, ale czy znajdujemy? Znowu dobry tekst Czecha w Wybiórczej, tym razem na temat kościoła. Ciekawe wytłumaczenie, dlaczego kościół nie jest zainteresowany systemem finansowania identycznym jak przykładowo w Niemczech, gdzie na rzecz wybranego przez podatnika kościoła idzie część jego podatków. Otóż według Czecha są co najmniej trzy powody tej niechęci: „wielu Polaków uchyliłoby się od takiej odpowiedzialności za los Kościoła, w wyniku czego imponujące statystyki katolickości Polaków ostro zjechałyby w dół. Kościół musiałby prowadzić otwartą księgowość z publicznym wglądem w rozliczenia z owych podatków. Wreszcie wzrosłaby rola świeckich, którzy zasadnie mogliby żądać współuczestnictwa w decydowaniu o tym, na co idą ich pieniądze”.

Zderzenie sloganów o moralności (rozumianej głównie jako kontroli nad naszym życiem seksualnym) z płaską chciwością Kościoła może być dla myślących wiernych źródłem schizofrenii. Podobnie jak takim źródłem jest prezentacja wbrew faktom Polski jako przedsionka społecznego i politycznego piekła. Gdzie kościół ma lepiej niż w Polsce? W krajach islamskich ma, ale to wymagałoby zmiany wyznania… Mam jakieś takie nie wiem skąd wynikające przeświadczenie, że dla części naszego kleru taka zmiana (wyznania) nie byłaby zbyt wielkim problemem… Allach Akbar!

W Stanach doszło ostatnio – co przypadkiem widziałem na powtórkach – do awantury w trakcie rozmowy w studio u Barbary Walters. Pani ta zaprosiła do studia komentatora z konkurencyjnej wobec ABC sieci Fox News oraz dla równowagi dwa autorytety moralne. W Stanach podobnie jak w Polsce wyroczniami poprawności politycznej i autorytetami moralnymi są aktorzy (w tym przypadku Whoopi Goldberg) i satyrycy… Obie panie na słowa, że Amerykanie nie chcą meczetu w miejscu gdzie stało World Trade Center „bo to muzułmanie mordowali nas 11 września” – na znak protestu wyszły ze studia. Nie wolno mówić: „mordowali nas muzułmanie”, wolno powiedzieć: „mordowali nas ekstremiści”. Dziennikarz Fox grzecznie zapytał czy w takim razie ucząc historii należy zastąpić „Japończycy napadli na Pearl Harbor” słowami: „Ameryka przystąpiła do wojny po ataku ekstremistów na Pearl Harbor”?

Ciekawe, że Obama nie walczy z „islamskimi terrorystami”, tylko z „terrorystami” – ale walczy w Afganistanie i Pakistanie zacieklej niż Bush. Nic więc dziwnego, że w sondażu badania opinii publicznej jaki wysłuchałem w telewizji tuż przed wyjazdem z Nowego Jorku – większość Amerykanów uważała, że Bush byłby lepszym prezydentem niż jest Obama! Czy ktoś potrafiłby to przewidzieć w momencie triumfalnego wyboru Obamy na prezydenta!?

Życie przynosi nam czasem takie momenty satysfakcji. Pamiętacie triumf Kaczorów gdy sięgali po całą władzę w Polsce? Pocieszałem się, choć sam w to nie wierzyłem, że w im większym triumfie zaczynają, tym dotkliwsza będzie porażka na koniec…

Teraz te słowa trzeba przypominać Platformie! Czytam o wielkim wiecu w Zabrzu dla poparcia kandydatury Sekuły na prezydenta miasta. Przyjeżdża Schetyna, co tam Grzegorz – ściągają z Brukseli Buzka! Wygląda na to, że w Zabrzu przegrają z Szulikową, obecną prezydent. Ale Platforma nie może wesprzeć lokalnych, bezpartyjnych działaczy. Interes partii, wykorzystanie wyborów samorządowych do budowania własnych struktur – jest ważniejszy od interesów lokalnych społeczności.

Jeden z braci Marx, Groucho, powiedział kiedyś: „Oto moje zasady! Jeśli wam się nie podobają, mam też inne..” W przeciwieństwie do braci Marx, Platforma nas nie pyta o zdanie.  To taka ich wersja walki z marksizmem…

Po dwuminutowej przerwie… Dyskutując o rynku private equity w Polsce sięgamy do danych DealWatch zawierających szczegóły transakcji. Ku mojemu zdziwieniu okazuje się, że japońska firma Lotte zapłaciła za Wedla tylko 150 ml Euro, a więc jakieś 600 milionów złotych. Tymczasem my z Jutrzenką oferowaliśmy 50% więcej! Albo dane są nieścisłe (ale to solidne źródło), albo coś pokombinowano na podatkach, albo Kraft sprzedał firmę Japończykom taniej, aby nie wzmocnić lokalnej konkurencji.

Jak pojawiły się podejrzenia co do czystości procesu przy sprzedaży WBK, regulator już zapowiedział że zajmie mu ponad rok sprawdzenie tej transakcji – bo  urażony się poczuł państwowy bank. Tutaj, ponieważ rzecz dotyczy prywatnej firmy – Japończycy dostali zgodę na Wedla w minimalnym możliwym czasie. Kolejny dowód na do to, że polskie władze mówiące o wspieraniu krajowych firm – mają na myśli tylko firmy państwowe.  To one mają wykreować polską Nokię…

Duże plakaty z napisem „Wódka” – dokładnie tak, z kreskowanym „o”. Pod spodem, w nawiasach: „Vodka”. A potem, że to prawdziwa czarna rosyjska… Po rosyjsku tak się „wódka” nie pisze! Okazuje się, że to efekt wspaniałej reklamy wódki „Belvedere”. Duży napis: „Polska Wódka made in Żyrardów”. Doczekałem czasów, że aby sprzedać rosyjską wódkę, to trzeba jej nazwę w Stanach napisać po polsku!

Idę przez Times Square do wspaniałego sklepu Toy’R’Us. Szukam prawidłowości w kobiecych strojach. Mini spódniczki noszą już tylko Azjatki. Murzynki noszą jakieś legginsy, im większa ponad wszelkie proporcje pupa – tym bardziej obcisłe. Taki widok skłania człowieka do ascezy… Inne nacje chodzą w dżinsach. Nagle na tym tle ładne nogi w frywolnej mini… na ulicach Warszawy widok powszedni, tutaj zdecydowanie przykuwa wzrok. Times Square, jak Times Square – zawsze ten sam. Skupiam więc swoją uwagę na nogach. Właścicielka tychże nagle odwraca się i rzuca się w moim kierunku, wieszając mi się na szyi. So far so good – tylko dlaczego tak okropnie krzyczy? Okazuje się że na wprost niej, na środku chodnika przy Times Square, siedzi sobie i czyści wąsiki dorodny szczur. Zawsze uważałem, że szczury to inteligentne i miłe zwierzątka…

To już drugi dzisiaj mój do niczego nie prowadzący kontakt z ciekawą kobietą. Jest czwarta rano, różnica czasu sprawia że otwieram oczy i patrzę na tarczę z zegarem na moim telefonie. Nagle tarcza znika i bezgłośnie pojawia się napis: „numer nieznany”. Postanawiam odebrać. W słuchawce bardzo miły głos  młodej kobiety:

„Czy pan W.?”

„Tak, słucham.”

„Czy może pan rozmawiać?”

„Jestem w Nowym Jorku i jest czwarta rano, ale już mnie pani i tak obudziła, więc słucham”.

To nieprawda, że mnie obudziła – ale niech ma poczucie winy. Pani śmieje się perliście i zachęcająco:

„Tu (imię i nazwisko) z Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego”.

I tyle z atmosfery flirtu…

„Pewno powinienem się bać, ale spodziewam się że jednak dzwoni pani w sprawie ZS?” – kolega stara się o certyfikat dopuszczenia do tajemnicy państwowej.

„Zgadł pan, kiedy pan wraca i będę mogła zadzwonić?”

Umawiamy się na telefon w przyszłym tygodniu. To mój pierwszy kontakt z tą instytucją, ale wielu kolegów mówiło mi, że zawsze trafiali tam na uroczą osobę… Albo wszyscy trafiamy na jedną i tą samą, albo instytucja ta potrafi przyciągnąć do pracy tylko urocze osoby…

A ja nie potrafię przyciągnąć do pracy kogoś, kto posługuje się językiem angielskim, potrafi połączyć pracę sekretarską z administracją biura, i ma w sobie więcej energii niż Mazowiecki o 7 rano…. Świat jest pełen takich osób, ale żadna z nich nie pojawia się na rozmowach kwalifikacyjnych w mojej firmie…