Dziennik Pieniacza

Napisałem wczoraj kilka ostrych słów na temat wyborów. Czytam je sobie teraz i potrzebuję jednego uzupełnienia. Wbrew pozorom nie był to tekst o tym, żeby głosować za Komorowskim. Tak to rozegrali moi przyjaciele, że sam nie mam już wielkich w sobie emocji w tej sprawie.

Ale był to tekst o tym, żeby w czasie dokonywania wyborów politycznych myśleć. To nie boli.

Musimy dać do zrozumienia Platformie, że przerażona kolejnymi wyborami nie może sparaliżowana odkładać w czasie najważniejsze reformy. Przykład Grecji pokazuje, do czego takie odkładanie i niechęć do antagonizowania wyborców może doprowadzić.

Napieralski chciał być kiedyś polskim Zapatero.  Rzeczywiście, wielki powód do chwały. Doszedł do władzy przypadkiem, przejmując ją wraz z gospodarką w świetnym stanie i z nadwyżką budżetową. Zaczął rozpieszczać związki zawodowe i skupił się na takich podstawowych sprawach, jak prawa gejów, likwidację religii w szkołach czy – tym rozczulił mnie najbardziej – przyznaniem małpom prawa do godności  (jedyne małpy na półwyspie Iberyjskim poza zoo są w Gibraltarze).

I teraz ma kraj na granicy przepaści , 20-procentowe bezrobocie i rośnie, krajowi grozi bankructwo i nawet jego słodki, młodzieńczy uśmieszek i dołeczki w policzkach nie pomogą.

Dlaczego nie myślimy o tym w trakcie wyborów samorządowych? Dlaczego oddajemy w ręce partii władzę w samorządach? Czy też nie widzimy tutaj relacji przyczynowo-skutkowej? W województwie mazowieckim funkcja marszałka z racji koalicji przynależy się PSL. I cóż z tego? Cóż z tego przekonują się ci w swoich gminach, miasteczkach i dzielnicach – którzy zechcą coś zrobić. Przeciętny czas rozpatrzenia wniosku o dotację z Unii Europejskiej, która należy nam się jak psu zupa, w województwie lubuskimm– ok. 70 dni. W mazowieckim – rok. To czas rozpatrzenia. Statystyki nie odpowiadają na pytanie – na czym to rozpatrzenie polega. Marszałek Struzik, który przy naszej bierności znowu wygra wybory, stworzył system w którym najpierw długo czekamy, a potem dostajemy odmowę. Chyba, że pan marszałek uzna nas za swój elektorat. Ale jak nie mieszkamy w Płocku, jak nie budujemy remizy strażackiej tylko np. szkołę w podwarszawskiej miejscowości – to po co się męczyć i pozwolić Brukseli nam pomóc? Po jaką cholerę mamy dostać pieniądze my, którzy go nie znają i nie będą mieli wobec niego długu wdzięczności?

Przekonujemy się o tym na co dzień, ale przyjdą wybory samorządowe i znowu oddamy głosy na Platformę, co oznacza pełnię władzy dla marszałka Struzika. Znowu wygra chłopska pazerność, pragmatyzm karzący rzucać ochłapy swoim i tylko swoim. Ci, co niby  żywią i bronią – obronią nas przed pomocą Unii. Aby starczało chłopom i chłopskim działaczom.

Nie oddanie głosu na Platformę nie wiele zmieni, bo PIS też odda wszystko za skuteczną koalicję.

A co coś zmieni? Odpartyjnienie samorządów. Zmniejszenie liczby radnych. Rozliczanie się ich przed wyborcami, a nie przed koalicjantem.

Trochę nam do tego zostało.

Ale my będziemy godzinami zastanawiać się, czy lepszy Komorowski czy Kaczyński… a realna władzę oddamy  ludziom, którzy nas i nasze potrzeby mają w głębokim poważaniu.

Nie miejmy żalu do polityków, że wybory staja się targowiskiem próżności. Że poprawiony fotoskopem Kaczyński w fartuszku grilluje rodzinnie u Kamińskiego, że Napieralski podpiera się urodą blondyneczek z jego nazwiskiem na piersi a Komorowski oprowadza nas po swojej daczy…. Sami tego od nich żądamy. Karzemy bezlitośnie za nawet próby reform (pamiętacie karetkę i lodówkę ze spotu PIS w przegranych przez Platformę wyborach?), zapominamy co było kilka miesięcy temu, kompletnie nie rozliczamy ich z obietnic wyborczych…

Wybieramy takich polityków, jakich chcemy. Na swój obraz i podobieństwo. Więc nie miejmy o to do nich pretensji.

Skończyłem i z nudów przeczytałem zapis wypowiedzi Kaczyńskiego w Rzeszowie. Że PO nie da im pieniędzy, a on im da… i będzie bogaciej. Byłem kiedyś prezesem spółki w Rzeszowie i mogę coś na ten temat powiedzieć z własnego doświadczenia. Co zrobił Jarosław Kaczyński dla Rzeszowa jako premier? Nie przypominam sobie. Kto stworzył tam strefę ekonomiczną w Mielcu? Akurat rządu SLD.

Jak ja kierowałem  Alimą Gerber, nie było jeszcze PIS. Ale te same osoby, które chciały tę firmę zniszczyć a mnie wsadzić do więzienia – działają do dzisiaj przecież i to nie w AWS, tylko w PIS właśnie. Jeśli na tym ma polegać pomoc dla regionu…

I ostatni komentarz do wypowiedzi pana Jarosława – Moskwa nie dlatego jest bogatsza od reszty kraju, że jest tam prowadzona polityka polaryzacyjno-dyfuzyjna (cytuję za prezesem PIS). Ale dlatego, że jest tam kapitalizm państwowy który karze wszystkim prowadzić interesy blisko władzy. Oczywiście tylko po to, aby realizować interesy narodowe.

Rzeszów nie będzie bogatszy, kiedy Warszawa będzie rozdzielać pieniądze (jakie pieniądze? O czym ten facet mówi?), ale wtedy kiedy lokalna zawiść nie zabije lokalnych firm. Już dzisiaj działa tam – daleko od polityki – Nowy Styl braci Krzanowskich sprzedający krzesła od Chin po Alaskę; Asseso Górala stające się jedną z największych firm informatycznych Europy, jest tam zagłębie lotnicze, działa prywatny Zelmer, Bać-Pol, Alima Gerber, Huta Szkła w Jarosławiu… Niech się PIS do nich nie miesza, to może przetrwają.

Czytam wywiad Z. z Kaliszem i po raz kolejny zastanawiam się, dlaczego tak często sukces jest niesprawiedliwy. Ale może jednak w długim okresie czasu można liczyć na nierychliwą, ale jednak nieuniknioną boską sprawiedliwość?

Francja opuszcza RPA upokorzona. Nie tylko przegrywa wszystko z wszystkimi, ale także brzydko się kłóci. Pamiętam, jak wyeliminowali Irlandię. I znowu sprzeczka z Z. – ona uważała, że zagranie ręką jak nikt nie zauważył mieści się w regułach gry. Cóż, ktoś na „górze” uznał że się nie mieści i ich pokarałJ

Pamiętam pychę ekipy  Kaczyńskiego po swoim dublecie wyborczym. Wtedy (też wbrew Z.) uważałem, że ta pycha nie pozwoli im się zgodzić na podzielenie się władzą z Platformą. I pocieszałem się, że każdy (każdy!) kto tak zaczyna, brzydko kończy. Powiedziałem też wtedy, że jedynym ratunkiem przed takim końcem jest śmierć w trakcie sprawowania władzy. Sprawdziło się bardziej, niż mogłem przewidzieć…

A teraz za co karana jest Platforma? Za chęć przypodobania się wszystkim. I za brak chęci sięgnięcia po władzę. Ludzie po prostu wyczuli, że Komorowski uważa wygrane wybory za coś co mu się należy. A Kaczyński i Napieralski walczyli wbrew wszystkiemu…

A więc w sumie wynik jest dość optymistyczny w sumie – walka i determinacja, czymkolwiek motywowana, jest nagradzana. Może ta demokracja nie jest taka głupia, jak się wydaje?

W Financial Times krótki tekst na temat wyborów. I teza, którą zawsze stawiałem – wygrana Kaczyńskiego nie oznacza jakiejś szczególnej tragedii. Po prostu będzie mniej estetycznie…

Ale tu idzie o coś więcej, niż estetykę polskiej sceny politycznej. Ja oczywiście, na co dzień i w sprawach obyczajowych „ocean tolerancji”, w sprawach politycznych zamieniam się w pieniacza.  Ale obiektywnie rzecz biorąc czy naprawdę trzeba być Einsteinem, aby powiązać ze sobą kilka podstawowych faktów. Gdzie jest dobrobyt, a gdzie bieda. Przypadkowe sytuacje czy wynik wyborów cywilizacyjnych? Czy lepszą przyszłość zbudują ludzie wykształceni, czy nie wykształceni? Aktywni czy  żyjący na garnuszku państwa? Czy lepiej zmierzyć się z wyzwaniami globalizującego się świata w ramach coraz bardziej zintegrowanej Europy, czy samodzielnie, mając po jednej stronie Rosję a drugiej Niemcy.

Patrzę na mapę Polski po wyborach i mam przed oczami obrazki ze szkoły. Infrastruktura w Polsce: kolejowa, drogowa, wodociągowa itd. Itd. Na lewo od Wisły zbliżona do Europy, na prawo od Wisły oddalona o lata świetlne. Tam, gdzie ludzie mają wodę w wc, tam głosują za Europą. Tam, gdzie srają za przeproszeniem do wychodków – tam wygrywają ci, co im mówią że sławojka jest dowodem polskości i wyższości moralnej.

W odnowionym Wprost dobry tekst, w którym przywołuje się postać z filmu Barei, która badała poziom cukru w cukrze. Im większy poziom polskości w Polsce, tym działo się nam gorzej.  Ale czy nasi patriotyczni patrioci uczyli się historii? Czy znają i pamiętają z niej coś więcej niż nazwę bitwy pod Grunwaldem czy obronę Westerplatte? Czy potrafią coś powiedzieć o Polsce czasów, kiedy rzeczywiście była potęgą europejską? Jaki był wtedy poziom polskości Polski? Ale ta Rzeczypospolita wielu narodów, zaludniana przez innowierców (nie tylko Żydów, ale także protestantów), wchłaniająca włoskie wzory (zaczynając od kuchni) i przyciągająca studentów z całej Europy – potrafiła stworzyć potęgę, która jako jedyna siła w dziejach dała łupnia Moskwie.

Nieważne, kto historię tworzy, ale kto ją zapisuje. Ta wspaniała epoka nie doczekała się pióra na miarę Sienkiewicza. I dlatego teraz tym łatwiej nam głosować za tymi, którzy nas obronią przed obcymi… bo to z obcymi się nawet nie dogadasz (jak nie znasz języków).

Jak otwieraliśmy się na Europę, to dominowało przekonanie że nas Niemcy wykupią. Teraz częściej my kupujemy u nich, niż oni u nas. Potem mieli zniszczyć polskie rolnictwo – które dzięki dotacjom powoli staje się coraz bardziej konkurencyjne.

Teraz nie chodzi już o ekonomię, ale o godność. Niech nas Niemcy i Francuzy proszą, jak chcą coś zmienić w Europie. Bo my potęga i autorytet moralny. W efekcie oni zrobią wewnętrzny krąg, aby nie mieć naszego weta dla swojego dobrobytu. My znowu zostaniemy na zewnątrz – i do kogo będziemy mieli pretensje?

Jest bardzo prawdopodobne, że wygra w drugiej turze Kaczyński. Trzeba mieć szacunek dla jego kociej sprawności. Dlaczego sądzę, że może wygrać?

Po pierwsze – transfer głosów. Część wyborców Komorowskiego będzie rozczarowana jego niskim wynikiem. Niektórzy ludzie lubią po prostu popierać zwycięzców. A Komorowski nie pokazał się jako zwycięzca. Lewica. Kiedyś transfer na Komorowskiego deklarowało 80% wyborców lewicy, teraz już tylko 66%. Ale przecież lewicy bliżej jest do Kaczyńskiego – prywatyzacja, służba zdrowia, państwo socjalne. Co z tego, że Kaczyński jako premier nic z tego nie realizował (ale i tak przejadł nadwyżkę budżetową). Ważne nie to, co robi, ale to co mówi. Jak kiedyś w programie Miecugowa – nieważne, kto historię tworzy, ale kto ją zapisuje. To samo co mówi Kaczyński i co buduje jego pozycję, w ustach Komorowskiego będzie niewiarygodne.

Po drugie – termin. Będzie mniejsza mobilizacja miast, ruszy się wieś.

Nic takiego strasznego w sumie się nie stanie. Łatwiej będzie Platformie wygrać wybory parlamentarne. Ale po prostu głupio. Głupio, bo znowu swoją wolę narzuci Polska mniej wykształcona. Polska nieudaczników i pechowców. Polska licząca na cud, a nie ciężką pracę. I Polska widząca nas nie wśród zaawansowanej cywilizacji europejskiej, ale gdzieś na rubieżach, w nostalgii za utraconymi kresami.

Komorowski nie miał pomysłu na swoją kampanię. Zgodnie z zasadą: Boże chroń mnie przed moimi przyjaciółmi, bo z wrogami sam sobie dam radę – wypowiedzi Palikota, Wajdy, Bartoszewskiego mu nie pomogły. Wsparcie medialne z jego strony było mało efektywne, a atak z drugiej strony – zaskakująco skuteczny.

To dobrze, że otrzymał ostrzeżenie.

A my, którzy głosowali na niego i widzą, że może przegrać? Pocieszmy się, że mądrych jest mniej niż głupich. A więc rzadko się zdarza, aby lepsi wygrali.

Ale na wszelki wypadek jadąc na wakacje zabieram paszport i kwit z urzędu miasta JSam nie wiem, czy to dobry pomysł. Bo ja najczęściej popieram przegranych… Pierwsze głosowanie, w którym głosowałem z większością to było referendum za Unią Europejską. A przedtem?

Pamiętam wybory za czasów komuny. Powiedziałem swoim studentom, że ponieważ konstytucja pozwala nam głosować tajnie, to trzeba korzystać z tego prawa. I zapowiedziałem, kiedy będę głosował zapraszając, aby przyszli i sprawdzili. Przyszedłem z Grażyną wcześnie rano, bo jechaliśmy na rajd. Ktoś z komisji przygotował kwiaty, ale jak weszliśmy za kotarę – to po wyjściu już kwiatów nie było. Mimo naszego skreślenia, tow. Grudzień dostał ponad 99% ważnych głosów. Kolega, który siedział w podobnej komisji wytłumaczył nam potem, że najprostszą metodą poprawienia wyników było dopisanie jednego skreślenia i unieważnienie głosu..

Wybory 4 czerwca – wstyd powiedzieć, ale głosowałem na swojego szefa. Pamiętam olbrzymią dyskusję z M., która ku mojemu oburzeniu zagłosowała na Bujaka. Na szczęście ja przegrałem.

Potem Mazowiecki kontra Wałęsa. W pierwszej turze mój głos był oczywisty. Ale w drugiej chciałem celowo pokazać Lechowi, że nie jest idealnym wyborem – i zagłosowałem na Tymińskiego. Dzisiaj się tego wstydzę, ale wtedy byłem gotowy na większe ryzyko.

Potem Kwaśniewski. To mój kolega (przynajmniej był nim do wyborów). Niby wybory są prywatną sprawą, ale w jego przypadku dowiedział się o moim wyborze z dwóch źródeł. Żona Zb.W. doniosła Joli, że uważam iż na jego wybór jest za wcześnie. A potem przeczytał sobie o tym w New York Timesie. Dziennikarka (znałem ją z jakiejś konferencji Coca-Coli) zadzwoniła do mnie z zapytaniem kto wygra. Powiedziałem, że nie wiem, ale mam powody wierzyć że Kwaśniewski. Dlaczego? – zapytała. To proste, bo ja głosuję na Wałęsę, a moi wybrańcy zawsze przegrywają. Tak jej się to spodobało, że zrobiła z tego tzw. lead swojego tekstu na pierwszej stronie. Pod nazwiskiem.

Nie pamiętam, na kogo głosowałem w drugich wyborach Kwaśniewskiego, ale potem poparłem Tuska…. Może powinni mi zabrać dowód???

Wczoraj rozmawiam z Arcy-katolickim Królikiem na temat artykułu Wildsteina w Rzepie (tego o religii i etyce). Królik pyta, dlaczego kiedyś tak gwałtownie i bez przygotowania wprowadzono tę religię do szkół. Akurat na to pytanie jestem w stanie odpowiedzieć.

W Trylogii Sienkiewicza jest dialog Kmicica z ks. Kordeckim, że ksiądz człowiekiem jest świętym, ale na armatach akurat się nie zna. Tak samo jest z premierem Mazowieckim. Człowiek to wielu zasług, ale porządek do nich akurat nie należy. Nie będę wchodził w kuchnię pracy jego sekretariatu, ale jednym ze świętych praw było codzienne zaglądanie do czerwonego segregatora na jego biurku. Tam znajdować się mogły tylko wypowiedzenia wojny, dymisja rządu lub sprawy podobnej wagi.

Wakacje 1990 roku. Pan Premier udaje się na urlop i przed wyjazdem czyścimy biurko.  Po kolei rozprawiamy się z wszystkimi sprawami i na koniec zostaje tylko ta jedna, czerwona teczka.  Pan Premier zachowuje się tak, jakby ją widział pierwszy raz w życiu. Przypominam co to jest i z rosnącym niepokojem pytam, czy jest już jakaś decyzja w sprawie listu Episkopatu Polski. Dodam, że zazwyczaj pisma lądowały na biurku z projektem dekretacji lub odpowiedzi. W przypadku tego listu potrzebowałem jednak jakiś wytycznych.

Pan Premier mocno się zaniepokoił. „List Episkopatu? A w jakiej sprawie?”. Moment załamania po mojej stronie. Przynajmniej raz w tygodniu od kilku miesięcy pytałem, czy nie ma wytycznych w sprawie czerwonej teczki i dostawałem uspokajającą odpowiedź. Okazuje się, że szef do teczki na wszelki wypadek w ogóle nie zaglądał. A za chwilę wyjazd!

Przypadkiem trwa jednak akurat posiedzenie komisji wspólnej rządu i Episkopatu. Wyciągam z niego min. Ambroziaka, który dostaje instrukcje aby – dla świętego spokoju na urlopie – zgodzić się na postulat w sprawie religii w szkołach.

Wiele było potem dywagacji, dlaczego tak ważna decyzja została podjęta tak nagle, w tak dziwnym terminie… A dzisiaj red. Wildsteun uważa, że to za mało.

W dzisiejszej Rzepie (będę przynajmniej przewidywalny)  Mazurek (szkoda jego rubryki we Wprost) wyżywa się na sądach. Sam nie jestem o nich najlepszego zdania, ale tutaj doświadczenia z osobistych sympatii i antypatii przenosi się na wczorajszy wyrok. Wg Mazurka, nazwanie kłamstwa kłamstwem jest wyrazem stronniczości sądów. Zdaniem propagatorów Rzepy sąd powinien powiedzieć, że może Komorowski nie opowiadał się publicznie za prywatyzacją szpitali, ale przecież zły to człowiek jest i z pewnością ma takie (i inne równie podłe) zakusy.

Ale wątek stronniczości sądów – ciekawy. Sam się z tym spotykałem w swoim życiu, raczej jednak sympatycznie w moją stronę.

Pamiętam sprawę rozwodową, kiedy adwokat mojej byłej postawił całą listę żądań. Rozwód był bez winy, na wniosek byłej. Sędzina z rosnącym zdziwieniem patrzyła na moją zgodność i rosnącą listę oczekiwań mojej małżonki. W pewnym momencie pojawiło się żądanie wydania nakazu eksmisji ze wspólnie zajmowanego mieszkania (nota bene – mojego). „Ale przecież pan zrzekł się właśnie tego mieszkania? Eksmisję można zarządzić tylko wtedy, kiedy istnieje groźba dla powoda. Ja nie potrafię sobie wyobrazić, aby ten pan mógł zagrozić tej pani” – mówi sędzina, po czym dodaje ciszej odwracając się od protokolantki – „raczej wręcz przeciwnie…”.

Pamiętam sprawę, kiedy jako świadek odpowiadam na pytania niezwykle agresywnej adwokatki pana S. Mocno poirytowana sędzina próbuje zapanować nad sytuacją, ale przychodzi to (nie z jej winy) trudno. W pewnym momencie adwokatka zadaje jakieś bezsensowe pytanie, na które zaczynam odpowiadać słowami: „Pani mecenas…”. Pani mecenas twardym tonem: „Proszę zwracać się do Wysokiego Sądu a nie do mnie”. Wtedy ja: „Wysoki Sądzie! Czy mogę założyć, że w tym miejscu dyscyplinować mnie może Wysoki Sąd, a nie jakieś osoby postronne?” Sędzina uśmiecha się promiennie i mówi: „Nie może pan.  Sąd nie widzi powodu i nie ma zamiaru pana dyscyplinować. Ta uwaga odnosi się jednak tylko do pana w tej sytuacji. Pani Mecenas, proszę nie obrażać świadka i zwracać się do niego z szacunkiem, bo uznam to za obrazę sądu”.

Może więc sądy bywają stronnicze, kiedy mają do tego powody?

Znowu zacznę od czepiania się gazet. W dzisiejszej Rzepie – jak zawsze Krauze ze swoim rysunkiem. Uwielbiam cartoons, od czasu jak mam bloga to mam też zrozumienie, że nie zawsze można mieć coś świeżego do powiedzenia. Ale Krauze ze swoim młotkowym podejściem do polityki przypomina mi taką gazetę „Karuzela”. To był w dawnej Polsce klon radzieckiego „Krokodyla”. Atakowano zachodnich imperialistów i na osłodę – niegrzecznych kelnerów. Krauze niestety wpisuje się w ten sam nurt – ani tam finezji (z dobrych żydowskich kawałów najbardziej śmieją się sami Żydzi, ale kawały muszą być dobre), ani nawet cienia obiektywizmu. Tzn. przez sześć dni walimy w Platformę, to siódmego walnijmy w … no nie w PIS, to byłaby przesada, ale na przykład w SLD. Nie, siódmego dnia też w Platformę… Po kilku miesiącach takiej propagandy już nawet się nie zżymam. Utwierdza mnie to w przekonaniu, że nie można ich poprzeć. Ale na mój głos i tak nie mogli liczyć…

Igor Janke pisze tekst o młodym, energicznym, zdolnym, przywódczym polityku. Któż to taki wspaniały pojawił się na polskiej scenie politycznej? Kiedyś takimi epitetami określano prawdziwych patriotów i katolików (Giertych) oraz naturalnego przedstawiciela Polski socjalnej i solidarnej (Lepper). Teraz takim ideałem polityka jest Napieralski.  Czyżby Kaczyński pokochał nagle post-komunę? Nie, ale każdy głos na Napieralskiego to nie jest głos oddany na Komorowskiego. No, może nie każdy – ale prawie. Sondaże pokazują, że 75% wyborców Napieralskiego w drugiej kolejności jest gotowe zagłosować na Platformę. No to trzeba chwalić. Młody, przystojny, fajna żona, najlepsza strona internetowa. I pomijać milczeniem kompromitujące z punktu widzenia PIS wypowiedzi. Afera Rywina? Według Napieralskiego nie było żadnej afery. No, on wie najlepiej. W końcu to jego doradcą jest Czarzasty. Śmierć Blidy? Cóż, baba już leży na cmentarzu, a czas telewizyjny jest tu i teraz. To co, ten młody człowiek ma wierzyć w życie pozagrobowe czy pilnować interesów swojej formacji?

I Wildstein wyjątkowo nie na temat polityki. Trybunał europejski uznał za dyskryminację doprowadzenie do sytuacji, że uczeń nie chodzący na religię ma ślad tego na świadectwie, bo nie ma alternatywnych lekcji etyki. Red. Wildstein (moja tolerancja dla inności wystawiana jest na cholerną próbę – dlaczego pozostając stronniczy, nie zostają logiczni i uczciwi intelektualnie!!!) zauważa, że nauka religii nie jest przecież niczym innym jak nauką etyki religijnej; i że religia jest starsza i głębsza niż etyka. Problem nie w tym – i mam to mówić ja, moje dzieci chodzą do szkoły katolickiej? Kto uczy religii w szkołach? Katechetami są księża i zakonnice.  Co jest sprawdzane? Znajomość biblii? Bynajmniej,  nasz kościół katolicki nie zachęca przecież do lektury biblii w zamian oferując mocno jej uproszczone wersje – katechizmy. Ale stopień z religii uzależniony jest także od praktyki religijnej, a więc nie można mówić o równości praw. Jak powstawały zapisy ustawy mówiło się, że przecież świadectwo nie będzie dawało odpowiedzi na pytanie czy dziecko jest katolickie czy nie. Teraz jedyną metodą jest posłanie dziecka na religię i uczenie go hipokryzji, bo a nuż się kiedyś przyda.

Panie red. Wildstein. Módlmy się wspólnie, aby kiedyś w naszym kraju nie zaczęła rządzić większość innej religii – np. islamu. I wtedy okaże się, że akceptując brak lekcji etyki będziemy musieli zmuszać nasze dzieci do nauki w szkołach koranicznych, aby potem nie mieli problemów. Swoboda wyznawania religii nie może być przymusem jej wyznawania, bo zabraknie nam argumentów jak przyjdą talibowie.

A póki nie przyjdą – zwyczajna przyzwoitość nie pozwala na robienie czarnego z białego. Chyba, że wszyscy już oślepliśmy…