Dziennik Pieniacza

Zacząłem ten blog jako odniesienie do różnych reklam i produktów, z biegiem czasu zacząłem dryfować w stronę polityki.. aby wrócić do korzeni krótkie odniesienie do reklamy radiowej przeglądów samochodów FIAT: „W imieniu wszystkich sarenek i innych zwierzętek…”. Cóż za infantylizm, do tego nie mający odniesienia do treści – że niby przegląd jest ekologiczny i spodoba się sarenkom! Sarenki występują w przyrodzie w pobliżu jeleni, czy to jest prawdziwy podtekst tej reklamy?

Wieczorem brydż u S. W pewnym momencie dyskusja schodzi na tematy polityczne. Znowu! Pani domu deklaruje, że w wyborach będzie głosować na PIS. Koronny argument – bo oni są przeciwko Euro, a gdybyśmy weszli do tej strefy, to podobnie jak na Słowacji urosną ceny. Mój argument, że na Słowacji ceny – według Eurostatu – urosły o 0.3% przyjęty jest jako nieprawdziwy. „To dlaczego Słowacy zaczęli nagle kupować w Polsce, gdzie jest taniej?”. Bo po prostu nagle poczuli siłę swojej waluty…

Ale pojawia się na tym tle ciekawy wątek. W wyborach trzeba głosować na ludzi porządnych. Kaczyński ma trudny charakter, ale jest uczciwy. I kocha Polskę. A w Platformie są Drzewiecki, Chlebowski, Nowak… i są liberałami gotowymi zrobić wszystko dla sondaży, a nie dla dobra Polski.

Trudno się dyskutuje z takimi argumentami. Piłsudzki powiedział kiedyś, że jego teściowa jest porządną kobietą, ale to nie znaczy że ma być ministrem. Coś w tym jest. Gdyby takie było najsłuszniejsze kryterium wyboru, to powinniśmy wybierać pustelników, zakonników z zamkniętej reguły lub ludzi pokroju Matki Teresy. Takich ludzi w polityce po prostu nie ma!

Przy tym samym brydżu kolejny argument na cynizm w polityce – do pani domu przychodzi student z dumą zgłaszając, że zapisał się do młodzieżówki SD. „Ale na Boga, dlaczego do SD?”. Odpowiedź poraża swoim pragmatyzmem – w młodzieżówce Platformy jest 200 osób, w PIS-u – 150, a w SD tylko 3. Mniejsza kolejka…

Czy to dotyczy tylko młodzieżówki? Zamknijmy oczy i spróbujmy sobie wyobrazić Poncyliusza w Platformie. Prawda, że możliwe? Albo w SD, razem z Piskorskim. A posła Nowaka? Gdyby nie spotkał na swej drodze Tuska, ale Lecha Kaczyńskiego? Ci ludzie mogliby być w każdej partii i z równym przekonaniem namawiać nas do jednego albo drugiego.

Podchodzę do tej dyskusji zbyt emocjonalnie. Z. chce sprowadzić mnie na ziemię i pyta co takiego PIS robi wbrew interesom Polski. Chcę tę dyskusję sprowadzić na tory, gdzie czuję się najlepiej – tj. gospodarki. Podaję dwa przykłady: pierwszy to mój jedyny kontakt merytoryczny z Jarosławem Kaczyńskim. Jako Polsko-Szwajcarska izba gospodarcza przekonujemy go – pro publico bono – do wprowadzenia partnerstwa publiczno-prywatnego przy budowie autostrad. Słyszymy wtedy od niego, że dla niego ważniejsze od wybudowania autostrad jest to, by nikt przy tym nie zarobił.

I sprawa Euro właśnie. Z. naciska twardo – jak PIS według mnie przeszkadza we wprowadzeniu Euro? Chociażby wykorzystując swoją pozycję w NBP aby nie wyrazić zgody na przedłużenie linii kredytowej w MFW, co jest niezbędne aby bronić Polski przed ewentualnym atakiem spekulacyjnym w przedsionku Euro.

W czwartek taka decyzję NBP podjęło – stwierdza kategorycznie Z. Nie zauważyłem tego, ale skoro tak twierdzi… Moje argumenty okazują się więc mizernej jakości… cześć PIS jest nie zagrożona.

Dzisiaj w drodze do pracy sprawdzam – NBP zablokował jednak tę linię. Skrzypek zza grobu podkłada szprychę rządowi, a przy okazji nam wszystkim. A Komorowski nie może zmienić prezesa, bo przecież nie może się śpieszyć do władzy..

Ludzie, którzy opisują nam rzeczywistość formułują swoje przekonania w oparciu o zupełnie błędne informacje (stanowisko NBP, wielkość skoku cen na Słowacji po wprowadzeniu Euro).

I po raz kolejny pojawia się myśl, do której nie wolno się przyznać publicznie – aby mieć za sobą głosującą większość nie można używać argumentów. Bo ich nie zrozumieją  i nie zapamiętają. Trzeba grać na ich emocjach i wręcz okłamać co do swoich rzeczywistych intencji.

Czy to jest taki sam cynizm, jak studenta wchodzącego do młodzieżówki SD?  Chciałbym to nazwać doświadczeniem życiowym…

Kaczyński zaczął z grubej rury, 1700 tys. podpisów.  Może to i dobrze, Platforma musi się zmobilizować. Świadomość, że to nie będzie spacerek przyda się i wyborcom i działaczom.

Czy PIS ma szansę wygrać te wybory? Nigdy nie miałem nosa do przewidywania politycznej przyszłości. Ale – i tu znowu różnię się z Z. – wydaje mi się to jednak niemożliwe. Trumna na Wawelu; zamiast Kurskiego i Kamińskiego – Kluzikowa (jak ona ładnie wyglądała na konferencji prasowej!) i Poncyliusz; sam kandydat tylko dziękujący i uśmiechający się przez łzy >>> czy to wystarczy, aby ludzie zapomnieli?

Z drugiej strony ludzie instynktownie czują, że nic tragicznego by się nie stało. Że można żyć w takim układzie i że to może nawet być bardziej higieniczne, niż pełnia władzy w jednych rękach…

Dwa dni w drodze autem po polskich drogach. Rozszalali brawurowi kierowcy zwalniający przed radarami w oczywistych miejscach i znowu pędzący po śmierć. Z. wystąpiła w Trójce, więc z rozpędu po raz pierwszy od lat słucham tej stacji. Dzwoni jakiś gościu, że przeczytał wspomnienia Balcerowicza. I że pracowali po nocach. Niech pracują po kilka godzin dziennie, ale za to z głową. Tu trochę racji. Ale dalej brnie w taki wywód: jak słyszę o reformie finansów publicznych, to mi się nóż w kieszeni otwiera. Zamiast wymyślać zmiany, niech skopiują mądrzejszych. Nie kończy, kogo należy kopiować? Wtedy Balcerowicz kopiował najlepsze rozwiązania Zachodnie. Ewidentnie się temu panu nie podobało. Teraz nie wiem, czy chciał abyśmy poszli sprawdzoną drogą Białorusi, czy nowatorską drogą Grecji?

Dziennikarz potakuje. To w końcu jak powiedział Karnowski: „wolna Trójka”. Każdy może tu gadać głupoty, dziennikarz nie będzie się wtrącał… wyłączam Trójkę i przerzucam się na muzykę klasyczną.

Jakoś mało w telewizji na temat Grecji. A to jest świetna lekcja do czego prowadzi zaniechanie reform i życie ponad stan. Takie życie, jakie chce nam zafundować PIS wsparty przez NSZZ Solidarność.

Włączam TVN 24 gdzie skupiają się na tym, że w bagnach pod Smoleńskiem ciągle znajduje się szczątki po katastrofie. Wracam po pół godzinie – to samo. Rozmowa Romanowskiego – szef BBN musi mieć w tej sprawie swoje zdanie. Po godzinie z powrotem przy telewizorze – to samo. Tymczasem cały świat z przerażeniem patrzy na to, co się dzieje w Nowym Jorku. Giełda siada na moment o 9%. Procter przez chwilę jest warty 50% tego, co rano. W Polsce mało kogo to obchodzi. To nie jest wiadomość na czerwony pasek…

I kolejna ciekawa obserwacja – bankrutuje Grecja, siada giełda w Nowym Jorku, strefa Euro wpada w turbulencje. Czy to oznacza więcej inwestycji w Polsce? Umocnienie złotego? Pytanie retoryczne… kolejny dowód na to, że trzeba być tam w środku.

Tekst o niesławnym końcu detektywa Rutkowskiego… trochę zajęło czasu, zanim ten ulubieniec mediów przestał być hołubionym „ostatnim sprawiedliwym”. Nawet jego przygoda z Samoobroną nie ostudziła zapału wykreowanego przez umiejętną samo-kreację.

Miałem z tym facetem tylko raz do czynienia. Na początku lat 90-tych w Coca-Coli cięgle ginęły nam samochody. Niechlubny rekord był moim udziałem – w jednym roku ukradli mi trzy auta, dwa z nich w jednym tygodniu. Jedno z nich – w pół godziny po zakupie. Mój przypadek zmusił firmę do zrobienia zmiany w globalnej polityce samochodowej!  Oj, nie przysporzyło mi to popularności, nie przysporzyło!

Policja nie była nam wtedy specjalnie pomocna. W pewnym momencie skupiła się na przykład na sprawdzeniu, czy przypadkiem nie współpracuję ze złodziejami. Szczerze mówiąc, nie powinienem się temu dziwić.

Kiedy więc ukradziono kolejne bmw (tym razem nie mnie, na szczęście!)  zwróciliśmy się do pana Rutkowskiego. Pan Rutkowski wziął pieniądze i zamilkł na długie tygodnie.  Coca-Cola nie zwykła płacić i czekać, więc w końcu przez prawników zmusiliśmy go do złożenia raportu. Wynikało z niego, że dokonano wielu sprawdzeń, że samochód zniknął na dobre i najprawdopodobniej znalazł się za wschodnią granicą. To samo, tylko lapidarniej, napisał nam prokurator umarzając śledztwo. Ubezpieczyciel wypłacił nam pieniądze, kupiliśmy nowe auto.

Od kradzieży minęło pół roku, kiedy w warszawskim biurze Coca-Coli odezwał się telefon od jakiegoś policjanta z pytaniem, czy bmw o numerze rejestracyjnym… to przypadkiem nie nasze auto. Potwierdziłem dodając, że już nie nasze, ale ubezpieczyciela. A to szkoda – stwierdził policjant – bo mamy go na naszym parkingu policyjnym już pół roku i nikt się po niego nie zgłasza.

Okazało się, że auto zniknęło na Mokotowie, ale jeszcze tego samego tygodnia wylądowało na parkingu na Ochocie. Prokurator opisał podjęte czynności i umorzył śledztwo. A detektyw Rutkowski zainkasował kasę, poopowiadał dyrdymały jak tego auta szukał po całej Polsce i zagranicy. A autko cały czas, z oryginalnymi tablicami rejestracyjnymi, stało sobie na parkingu policyjnym w sąsiedniej dzielnicy.

Przypadek Grecji obserwowałem z niepokojem dotyczącym – bardzo egoistycznie – swojej oceny sytuacji. Czy na pewno moje bezkrytyczne poparcie dla Euro ma sens? Czy jak często mi się zdarzało, w polityce i w makroekonomii, nie dokonuję złych wyborów?

Pamiętam, jak rozpoczynałem pracę w Szwajcarii. Mój szef dał mi wtedy praktycznie możliwość wyboru waluty, w jakiej miałem być opłacany. Dolar dorzuciliśmy wtedy ze wstrętem, został nam frank szwajcarski i nowo powstające euro. „Czy chciałbyś być opłacany w walucie, w której niemiecka marka będzie wrzucona do jednego kotła z greckimi i portugalskimi pieniędzmi?”. Nie chciałem, co było jak wiadomo olbrzymim, bardzo wymiernym finansowo błędem.

Wtedy popełniłem błąd. Ale dzisiaj czytam nagłówki na pierwszej stronie: „Rynki nie wierzą Grecji” i zaraz obok: „Znaczne osłabienie złotego”. Oni mają problemy, nam się to odbija na walucie. Powinniśmy jednak być w środku, w klubie euro. Opóźnienie w tej sprawie jest błędem nie tylko PIS, ale także wszystkich elit politycznych – którym zabrakło w tej sprawie wyobraźni i jedności, takiej jak przy naszych aspiracjach NATO-wskich i Unijnych.

Dostałem zaproszenie na inauguracyjne posiedzenie Business Club Polska dla Podkowy Leśnej, Grodzika i Milanówka. Pierwsza reakcja – bardzo pozytywna. To dobrze, że lokalne społeczności się integrują i chcą coś zrobić dla siebie. Ale po chwili przychodzi refleksja – wokół czego się integrują? Co to jest Business Club Polska?

Wchodzę do Internetu. Strona Business Club Polska w przebudowie. Wchodzę do Google. Żadnych informacji, poza numerem KRS. Szukam po nazwisku prezesa – pojawiają się jakieś oferty sprzedaży domów w okolicy.

Jak można zapraszać ludzi na spotkanie nie podając żadnych informacji o celach, o statucie, o dokonaniach? Kolejny dowód na to, że nasz dobry i poczciwy burmistrz nie ma pojęcia o tym, co robi… szkoda…   

Po krótkim wypadzie do Londynu, powrót na stare śmieci. Czytamy w samolocie gazety z początku długiego weekendu. Śmiejemy się z Z., że jak ktoś reprezentuje PIS, to sami nasi przyjaciele. Niby do niczego to nie prowadzi, ale… czytam że mąż córki b. prezydenta, syn barona SLD, chce wstąpić do PIS. Więc pewno wszystkie scenariusze są możliwe…a tak naprawdę, to po prostu w PIS wsadzono na pierwszy plan normalnych ludzi, jak Kluzikowa czy Poncyliusz. Gdzieś zniknął Kurski, o Kamińskim już dawno zapomniano, Bielan też schowany… czy wyborcy będą pamiętać o dawnej twarzy PIS?

W Londynie udział w mszy anglikańskiej w katedrze św. Pawła. Moje dzieci chętnie przejdą na anglikanizm – msza trwa tylko pół godziny. To duża atrakcja, nasza podkowiańska nie potrafi się skończyć. Krótkie kazanie, odnoszące się tylko do wiary. Gdzie temu kazaniu do wyżyn intelektualnych biskupa Kielc! A przecież w Anglii też wybory, już w najbliższy czwartek. Coś jednak jest w analizie, którą czytam na pokładzie w Heraldzie – że kościół katolicki to z jednej strony „old boys club” w Watykanie, a drugiej – rzesze anonimowych misjonarzy w Sudanie i Liberii, klepiących biedę i w tajemnicy przed swoimi zwierzchnikami z pałacu w Rzymie rozdający ludziom prezerwatywy… Który kościół jest prawdziwy?